Ziggy Marley is letterlijk de aardigste gast op aarde

Foto: Malia James

Voor een interview neemt Ziggy Marley de tijd en oogt hij zeer relaxt, en door zijn attente houding voel je je op je gemak. Tijdens ons gesprek gaf de Jamaicaanse muzikant, die net zijn laatste album Fly Rasta heeft uitgebracht, mij het gevoel dat we de beste vrienden waren. Serieus. Hij heeft het uitzonderlijke vermogen om jou het gevoel te geven dat je de enige op de wereld bent waar hij om geeft. Hij lijkt wat dat betreft een beetje op een politicus, maar dan eentje die geen onzin uitkraamt.

Ons gesprek duurde amper dertig minuten, maar gedurende die tijd sprak de vijfenveertig jaar oude zanger en zoon van één van de meest invloedrijke muzikanten van de vorige eeuw over zijn levenshouding, de liefde, en over hoe hij op de één of andere manier onaantastbaar blijft in de muziekindustrie. Marley maalt er niet om hoe dingen worden waargenomen, hij leeft gewoon en denkt dat jij hetzelfde zou moeten doen.

Noisey: Wat onderscheidt dit album van je vorige?
Ziggy Marley: Het is gewoon de vooruitgang. Ik denk bij elk album dat ik maak dat het mijn beste is. Dat is omdat we progressie boeken; ik ben nog altijd aan het groeien en meer kennis aan het verzamelen.

Hoe blijf je enthousiast muziek maken als je het al zo lang doet?
In mijn hart ben ik nog een kind, ik denk dat het daardoor komt. Ik geniet van mijn fantasie. Ik geniet nog steeds van buiten spelen, van gamen en spelletjes doen. Ik heb nog steeds dat kinderlijke in me en dat brengt de creativiteit in mij naar boven, en ik heb altijd dat ellendige volwassen ding kunnen vermijden, dat ‘bleh’-gevoel wanneer je oud bent. Dat is nog nieuw voor mij.

Kan je wat meer vertellen over het onbeschadigd blijven?
Het is een mentaal perspectief. Het is hoe je over het leven denkt en voor mij is het belangrijkste de liefde. Dit heeft voor mij geen zakelijke kant, dus daar denk ik ook niet aan. Natuur speelt voor mij ook een grote rol. Een natuurlijke omgeving tussen de natuur fascineert mij nog steeds. Planten fascineren mij. Alles fascineert mij eigenlijk nog. Ik heb vertrouwen in mijn overleving en vertrouwen in mijn denkwijze: ik maak me geen zorgen omdat ik weet dat ik kan overleven. Ik weet dat ik iets in de grond kan planten en dat het zal groeien. Mijn leven is niet gebaseerd op de industrie maar op de natuur. De industrie is niet mijn leven. Mijn leven is mijn leven. Op deze manier is er ook niet zoiets als ‘hoe ik het doe’, omdat ik het niet hoef te doen. Het is gewoon zo. Het is wie ik ben.

Heb je nooit het gevoel dat je jezelf moet terugvinden?
Jawel, het is nooit een makkelijk pad. Maar gelukkig kan ik, nadat ik mijn juiste focus weer heb gevonden, terugkomen op de manier hoe ik het wil. Gelukkig ben ik in staat om dat te doen. Ik kan een verkeerd pad kiezen, maar het is wel een pad waar je van kan leren en waardoor je weer het juiste pad kan vinden; alles is een leerproces. Zelfs de negatieve dingen zijn leerzaam. Dat is tenminste hoe ik het doe, ik leer van de verkeerde dingen en dan keer ik terug naar waar ik hoor te zijn. Het is niet perfect maar je leert ervan omdat het zo hoort. Het hoort niet perfect te zijn.

Hoe zie jij reggae in het jaar 2014?
Voor mij is muziek een individuele expressie, en geen georganiseerde. Het is niet iets wat elke reggaemuzikant op ‘deze manier’ of op ‘die manier’ doet, en dat is goed. Artiesten zoals ik en anderen zijn vrij om de muziek te evolueren zonder dat het zijn identiteit verliest. We moeten in staat zijn om stappen te maken en het uit te breiden. Als deze muziek leeft, moet het groeien en blijven bewegen. Het kan niet stagneren. Het kan niet zo blijven zoals het altijd was, dat is waar het album ook over gaat. Het gaat over de evolutie van muziek en dat ik als artiest niet anderen kan volgen of zoals anderen kan zijn. Ik moet mezelf zijn en ik heb het recht om reggae te maken zoals ik dat wil, zonder me vast te houden aan bepaalde regels of andermans ideeën over hoe het zou moeten zijn. Ik heb ook het recht om jou te kunnen vertellen wat het is, omdat het mijn muziek is. Wat ik twintig jaar geleden heb gemaakt is wat het toen was, maar dit album is wat het nu is. Het is nog steeds reggae, of je het nou zo voelt of niet. Maar als de maker ervan vertel ik jou wat het is.

Reggae in 2014 heeft waarschijnlijk iets dat je nooit hebt verwacht of iets dat je nooit eerder hebt gehoord. Het is net als een nieuwe soep. We maken meestal op deze manier soep, maar ik voeg wat extra kruiden toe. Het is dezelfde bonensoep maar ik voeg wat extra’s toe. Het verandert niet de soep, het verandert alleen de smaak. Maar het is nog steeds bonensoep.

Voel je je onbegrepen?
Omdat reggae zo’n krachtig hulpmiddel is, en mijn vader een krachtig figuur was, begrepen mensen niet dat wanneer mijn vader muziek maakte, het innovatief en avontuurlijk was. Wat wij nu als ‘reggae’ kennen, is van mijn vader omdat hij zo’n groot deel uitmaakt van wat het is. Toen hij ermee bezig was, was hij uniek; het was niet iets wat iedereen deed. Dus nu, wanneer een artiest zoals ik of iemand anders iets unieks doet, begrijpt het publiek het niet. Dan krijg je reacties als: ‘Dit is geen reggae’ of ‘dit is niet zus’ of whatever. Nee, dat is het inderdaad niet omdat toen de grotere artiesten het deden, en het niet in het buitenland al bekend stond als reggae. Bob Marley was een maker. Hij maakte het op de manier hoe hij het als artiest voelde. Het is hetzelfde als hoe Ziggy Marley het doet. Ik ben een maker: “Dit is Ziggy Marley-reggae”. Het is nog steeds reggae maar mensen raken in de war omdat ze ‘Bob Marleys reggae’ nog steeds als maatstaf hanteren en als je je daar niet aan houdt, beoordelen ze het op een hele kritische manier. De hardcore fans zijn heel erg kritisch.

We moeten het publiek blijven pushen. We moeten nieuwe barrières doorbreken, anders blijven we dezelfde dingen herhalen en dat is niet leuk. Dat is geen creativiteit en niet het leven.

Voel je enige druk op je schouders met zo’n herkenbare naam en groot erfgoed?
Ik beweeg me niet voort op die manier, ik ben niet zó bekend. Mijn vader is heel erg beroemd en het mooie daarvan is dat we veel liefde krijgen. Mensen die ons liefhebben en van ons weten, hebben heel veel liefde voor wat mijn vader heeft gedaan en voor wat wij doen. Wij behandelen iedereen gewoon met respect.