Niels Schilder maakte als Malbetrieb de afgelopen jaren naam door zijn residentie bij het Groningse Paradigm en als dj op grote festivals als DGTL, Chateau, Awakenings en Loveland. De Fries is al ruim vijftien jaar actief als dj en een echte zolderkamerproducer. Alleen al in de afgelopen drie jaar maakte hij 172 tracks. In vijftien jaar kwam hij met vier EP's en bracht hij een track uit op het label van Nuno Dos Santos, maar het kwam nog niet tot een album. Komende vrijdag komt daar verandering in, want dan komt zijn debuutalbum Life in the Clouds uit op Klopfgeist. Het album bevat tien tracks, waaronder drie die we alvast mogen laten horen. We zochten hem op om te vragen hoe het is om op te groeien in Lemmer, hoe zijn album tot stand kwam en naar zijn drang om muziek te maken.THUMP: Hey Niels, je bent geboren en opgegroeid in het Friese Lemmer, dat lijkt me niet de makkelijkste plek om in contact te komen met elektronische muziek. Hoe was dat?
Ja, lastig. Ik was in Lemmer en in Leeuwarden altijd een buitenbeentje. Ik luisterde naar rare muziek, hield niet van mainstream. Muziek zocht ik voornamelijk zelf op. Internet had je nog niet, dus moest ik het doen met tv en platenwinkels. Je had op MTV vroeger een programma van Ray Cokes waar ik The Orb voor de eerste keer zag. Hij trad op met een hele grote mixer en toen dacht ik: "Wow, dat wil ik ook." Met het geld van m'n krantenwijk kocht ik een grote mixer, al kwam ik er snel achter dat je daar niets aan hebt als je er niks op aansluit.Waren er toen mensen in het noorden waar je naar opkeek?
Nee, eigenlijk niet. Er was destijds nog niet veel, daarom ben ik zelf maar feestjes gaan geven. Dat waren voornamelijk illegale feestjes in de buurt van Lemmer. Eind jaren negentig ben ik in contact gekomen met jongens uit Leeuwarden zoals Hessel en Piter, waar ik feestjes mee gaf en wat uiteindelijk is uitgegroeid tot Paradigm.Vrijdag komt je album uit, hoe is dat tot stand gekomen?
Ik maak al heel lang muziek, maar ik had nooit de intentie om iets uit te brengen. Ik vind het gewoon leuk om te doen. Toen ik naar Leeuwarden verhuisde, zat ik muzikaal een beetje in de knoop, ik wist niet wat ik met m'n muziek wilde doen. Ik twijfelde of ik muziek wilde maken voor op de dansvloer, om mijn dj-carrière te ondersteunen, of gewoon iets wat ik zelf tof vind. Toen heb ik de track Life in the Clouds gemaakt, wat uiteindelijk de titel van het album werd. Dat liedje heb ik naar de jongens van Minilogue gestuurd. Niet met de intentie om het te releasen, maar omdat ik benieuwd was wat ze ervan vonden. Ik kreeg een mail terug van twee A4'tjes over hoe vet ze het vonden en dat ze heel graag een remix wilden doen, wat Sebastian Mullaert van Minilogue ook gedaan heeft.Dus zonder die mail was je album er misschien wel niet gekomen?
Ja, dat denk ik wel. Muzikaal gezien was ik misschien wel een hele andere kant op gegaan. Mijn releases hiervoor waren wel mijn platen, maar ik gooide er wel een beat onder om het leuk voor de dansvloer te houden. Dat heb ik met mijn album helemaal niet gedaan. Vanaf dat moment dacht ik: waarom zou ik muziek maken waarbij ik concessies doe of iets toevoeg om het op iets anders te laten lijken? Hoe leuk is het om iets te maken waarvan mensen zeggen dat ze niet weten of ze het wel vet vinden? Dat vind ik een compliment, als mensen het raar of anders vinden. Dan is het niet zomaar de zoveelste track of album op een rij. Ik denk ook dat als je muziek maakt die op iets lijkt wat al bestaat, je nooit op wat nieuws komt. Het is wel link om een album te maken dat nergens bij aansluit, want je kan de plank volledig misslaan, maar ach, wie niet waagt die niet wint. In drie jaar tijd maakte ik 172 tracks en ik realiseerde me pas dat het genoeg materiaal was toen m'n harde schijf ineens vol was. Een maand lang ben ik alles gaan luisteren en heb ik aan mensen gevraagd wat zij de beste liedjes vonden en daar kwam steeds hetzelfde uit. Die tien liedjes heb ik apart gehouden en de rest heb ik weggegooid.Als je muziek maakt, hoe doe je dat dan?
Ik moet binnen vijf minuten iets te pakken hebben, anders stop ik ermee. Als ik iets te pakken heb, ga ik door tot het af is. Meestal lukt dat wel in één dag. In de drie jaar dat ik het album maakte, waren er weinig dagen dat ik geen track maakte. Ik werk voornamelijk met hardware, dus de liedjes ontstaan eigenlijk allemaal vanuit een jam. Als ik muziek maak, zoek ik wat geluiden of opnames bij elkaar, druk op play, begin met jammen en als ik op stop druk is het klaar en heb ik een nieuwe plaat. Dat vind ik een toffe manier om het te doen, omdat je het gevoel krijgt dat je daadwerkelijk muziek maakt zoals een band het doet. Ik maak veel gebruik van opnames die ik met m'n telefoon maak. Dat kunnen geluiden zijn van straatmuzikanten, maar ook kinderen in een speeltuin of iemand in de rij bij de Jumbo. Bij dit album ben ik bij tachtig procent van de nummers begonnen met zo'n opname als basis. Als je je raam openzet wanneer je naar m'n muziek luistert, lijkt het of dat samenkomt met de muziek.Het album 'Life in the Clouds' is vanaf vrijdag 10 juli via Juno te verkrijgen.Malbetrieb is te vinden op Facebook // Soundcloud
Advertentie
Ja, lastig. Ik was in Lemmer en in Leeuwarden altijd een buitenbeentje. Ik luisterde naar rare muziek, hield niet van mainstream. Muziek zocht ik voornamelijk zelf op. Internet had je nog niet, dus moest ik het doen met tv en platenwinkels. Je had op MTV vroeger een programma van Ray Cokes waar ik The Orb voor de eerste keer zag. Hij trad op met een hele grote mixer en toen dacht ik: "Wow, dat wil ik ook." Met het geld van m'n krantenwijk kocht ik een grote mixer, al kwam ik er snel achter dat je daar niets aan hebt als je er niks op aansluit.Waren er toen mensen in het noorden waar je naar opkeek?
Nee, eigenlijk niet. Er was destijds nog niet veel, daarom ben ik zelf maar feestjes gaan geven. Dat waren voornamelijk illegale feestjes in de buurt van Lemmer. Eind jaren negentig ben ik in contact gekomen met jongens uit Leeuwarden zoals Hessel en Piter, waar ik feestjes mee gaf en wat uiteindelijk is uitgegroeid tot Paradigm.Vrijdag komt je album uit, hoe is dat tot stand gekomen?
Ik maak al heel lang muziek, maar ik had nooit de intentie om iets uit te brengen. Ik vind het gewoon leuk om te doen. Toen ik naar Leeuwarden verhuisde, zat ik muzikaal een beetje in de knoop, ik wist niet wat ik met m'n muziek wilde doen. Ik twijfelde of ik muziek wilde maken voor op de dansvloer, om mijn dj-carrière te ondersteunen, of gewoon iets wat ik zelf tof vind. Toen heb ik de track Life in the Clouds gemaakt, wat uiteindelijk de titel van het album werd. Dat liedje heb ik naar de jongens van Minilogue gestuurd. Niet met de intentie om het te releasen, maar omdat ik benieuwd was wat ze ervan vonden. Ik kreeg een mail terug van twee A4'tjes over hoe vet ze het vonden en dat ze heel graag een remix wilden doen, wat Sebastian Mullaert van Minilogue ook gedaan heeft.Dus zonder die mail was je album er misschien wel niet gekomen?
Ja, dat denk ik wel. Muzikaal gezien was ik misschien wel een hele andere kant op gegaan. Mijn releases hiervoor waren wel mijn platen, maar ik gooide er wel een beat onder om het leuk voor de dansvloer te houden. Dat heb ik met mijn album helemaal niet gedaan. Vanaf dat moment dacht ik: waarom zou ik muziek maken waarbij ik concessies doe of iets toevoeg om het op iets anders te laten lijken? Hoe leuk is het om iets te maken waarvan mensen zeggen dat ze niet weten of ze het wel vet vinden? Dat vind ik een compliment, als mensen het raar of anders vinden. Dan is het niet zomaar de zoveelste track of album op een rij. Ik denk ook dat als je muziek maakt die op iets lijkt wat al bestaat, je nooit op wat nieuws komt. Het is wel link om een album te maken dat nergens bij aansluit, want je kan de plank volledig misslaan, maar ach, wie niet waagt die niet wint. In drie jaar tijd maakte ik 172 tracks en ik realiseerde me pas dat het genoeg materiaal was toen m'n harde schijf ineens vol was. Een maand lang ben ik alles gaan luisteren en heb ik aan mensen gevraagd wat zij de beste liedjes vonden en daar kwam steeds hetzelfde uit. Die tien liedjes heb ik apart gehouden en de rest heb ik weggegooid.Als je muziek maakt, hoe doe je dat dan?
Ik moet binnen vijf minuten iets te pakken hebben, anders stop ik ermee. Als ik iets te pakken heb, ga ik door tot het af is. Meestal lukt dat wel in één dag. In de drie jaar dat ik het album maakte, waren er weinig dagen dat ik geen track maakte. Ik werk voornamelijk met hardware, dus de liedjes ontstaan eigenlijk allemaal vanuit een jam. Als ik muziek maak, zoek ik wat geluiden of opnames bij elkaar, druk op play, begin met jammen en als ik op stop druk is het klaar en heb ik een nieuwe plaat. Dat vind ik een toffe manier om het te doen, omdat je het gevoel krijgt dat je daadwerkelijk muziek maakt zoals een band het doet. Ik maak veel gebruik van opnames die ik met m'n telefoon maak. Dat kunnen geluiden zijn van straatmuzikanten, maar ook kinderen in een speeltuin of iemand in de rij bij de Jumbo. Bij dit album ben ik bij tachtig procent van de nummers begonnen met zo'n opname als basis. Als je je raam openzet wanneer je naar m'n muziek luistert, lijkt het of dat samenkomt met de muziek.Het album 'Life in the Clouds' is vanaf vrijdag 10 juli via Juno te verkrijgen.Malbetrieb is te vinden op Facebook // Soundcloud