Belaagd door tieners terwijl je M&Ms eet - een Interview met Hardwell

"Haaaaardwell! You're fucking GOD!"

De jonge fans van de dj gillen als sirenes, de oorverdovende kreten van hun oneindige adoratie laten de duizenden regenboogkleurige snoepjes rinkelen aan de muren van M&M's World in Times Square. Ik sta met Robbert van de Corput, beter bekend als Hardwell, en nog geen seconde geleden waren we in het geniep M&M "samples" aan het stelen terwijl door de boxen de upbeat synth galmde van zijn landgenoot en mentor Tiësto. Zijn vriendin, zijn publicist, en zijn entourage van gezellig ogende Nederlanders verzamelen zich om ons heen. Dan schalt opeens een aanhoudende gil, die nog het meest klinkt als een gepijnigd varken, gevolgd door getrappel van voetstappen. Een zwerm van tieners stormt de roltrappen op. "Ik zie hem!" "We zijn groupies!!" "HAAAAARDWELLLLL!!!"

Als je nog nooit belaagd bent door een gierende bende jonge superfans; het is een beetje als meegetrokken worden in een tornado van grijpende handjes, zwetende lichamen en smeekbedes. "Mogen we aaaallssjeeblieefttt met je op de foto?" "Je bent fantastisch!" "Ik hou van je!" Een bodyguard met het lichaam van Fred Flintstone ruikt gevaar. Hij duikt uit het niets op en wurmt zich tussen de grijpende massa, waarmee hij Hardwell bevrijd en richting de deur loopt. De tieners volgen, half schreeuwend, half lachend terwijl ze de roltrap weer afgestuurd worden. "Ik zou mijn waterpijp voor je verkopen!!"

Hardwell fans die voor zijn hotel op Times Square wachten

Zo groot is de beroemdheid van Hardwell, die volgens DJMag's jaarlijkse poll de plek op de EDM troon veroverd heeft als nummer één dj van vorig jaar - precies boven Armin Van Buuren, Avicii, Tiesto, en David Guetta. Slechts een paar uur tevoren had hij de billboards overgenomen om de data van zijn nieuwe tour "I Am Hardwell" aan te kondigen. Zijn grootste Noord-Amerikaanse stadion tour tot nu toe, die kort na het zomer festivalseizoen van start gaat, ook dichtbij Madison Square Garden.

Als vaste aanwezige op de door vuurwerk omringde main stages van populaire festivals als Tomorrowland, Ultra Music Festival, en Electric Daisy Carnival is Hardwell niet onbekend met schreeuwende massa's uitzinnige fans. "Een keer in Ecuador hebben fans de auto omcirkeld en begonnen ze letterlijk de ramen in te slaan," vertelt hij me, nadat we ons terug hebben getrokken in de veiligheid van zijn hotelkamer. Hij schudt het misschien makkelijk van zich af, maar de staat van zijn bekendheid, waarbij een tweet kan zorgen voor een zwerm rennende groupies jouw kant op, gebeurt het toch allemaal wat snel voor de producer met zijn baby-face. Hij heeft per slot van rekening nog niet eens zijn debuut album uitgebracht.

Volgense de persoonlijkheidslezende M&M machine, is Hardwell een groene M&M—"Je bent slim en leuk (Nou, dat is in ieder geval beter dan dom en saai, toch?)" 

Nog niet zo lang geleden was Hardwell een heel ander soort muzikant—een getalenteerde producer die vaak anoniem tracks maakte voor andere dj's. Ghost-produceren zoals ze dit noemen is een veelbesproken onderwerp binnen de scene. Ik vraag waar hij staat in deze discussie, nu hij uit de schaduw is gestapt en vol in de LED verlichting staat. "Ik respecteer het feit dat je een hele goede dj bent en dat je niet kunt produceren. Wat ik haat zijn mensen die pretenderen te kunnen produceren terwijl een mannetje ergens op een zolderkamertje al het werk doet. Doe niet alsof. Iedereen krijgt dat uiteindelijk door."

Hij pauzeert, en leunt voorover op de leren bank waar we zitten. "Maar ik vind het fijn om met een ghost-producer te werken. Omdat ik Hardwell ben, hebben mensen bepaalde verwachtingen van de muziek die ik maak. Maar als bijvoorbeeld Lady Gaga een poptrack wil maken - en ik kan dat doen - waarom niet? Ik hoef er dan alleen niet een samenwerking van te maken met Hardwell."

"Ik ben momenteel bezig met een hip-hop track," onthult hij. "Ik wil diversiteit laten zien op mijn eigen album. Ik ben in gesprek met een aantal grote American rappers. Je ziet het vanzelf!"

Als producer is Hardwells carrière pas echt van de grond gekomen in 2012 met zijn hit single "Spaceman," en zoals veel andere dj's in Nederland kust Hardwell graag de ring van de Don, Tiësto, die hem op zijn beurt heeft geadopteerd als protégé. De twee zijn geboren in Breda en hebben elkaar vier jaar geleden leren kennen toen Tiësto Hardwell mailde om zijn bewondering te uiten voor Hardwells producties, en nodigde hem uit om naar Ibiza te komen. Nu spreken ze bijna iedere dag op WhatsApp of Skype. Ze werken ook samen—een samenwerking genoemd "Written in Reverse" verscheen op Tiësto's meest recente album, A Town Called Paradise.

"Het is best wel freaky," zegt Hardwell, "Ik heb exact dezelfde posities op de DJ Mag lijst gehad als hij - Ik was nummer 24 drie jaar geleden, een jaar later ging ik naar nummer 6, En toen werd ik de nummer 1 dj. Precies hetzelfde als Tiësto."

De grootste les die hij geleerd heeft van zijn mentor: "Blijf altijd bij jezelf en geniet van wat je doet. Het zal niet voor altijd zijn weet je?"

Doelt Hardwell op het feit dat beroemdheid snel vervliegt, of de vaak herhaalde waarschuwing dat de zogenaamde "EDM luchtbel" -  de Las Vegas residencies, de dj-fees die oplopen tot in de miljoenen of het alsmaar groeiende aantal festivals - gaat klappen?

"Het is niet dat ik daarom in deze business zit," legt hij uit. "Maar alles is zo hectisch, je moet niet vergeten er van te genieten. Dat is wat Tiësto mij heeft geleerd."

Natuurlijk is het dance-landschap heel anders dan toen Tiësto zijn opwachting maakte. "Amerika houd zich tegenwoordig echt veel meer bezig met EDM. Vroeger hadden mijn videos echt geen 50 miljoen views op YouTube. Nog maar twee jaar geleden kregen ze er misschien 100.000." Hij lacht. "Alles wat er is gebeurd… Het is fantastisch."

Terwijl andere superstar-dj's actief aan het werk zijn in de commerciële popsfeer geeft Hardwell toe dat hij een beetje moe wordt van het vaste EDM geluid. Hij ziet zijn aankomende album, dat nu voor de helft af is, als uitgelezen kans om zijn diversiteit te laten zien. "Ik wil ook andere muziek maken, niet alleen big room house," zegt hij. "Sommige platen worden meer pop. Andere zullen meer underground worden, meer deephouse. Als een artiest haat ik het om vast te zitten in één hokje, en keer op keer dezelfde muziek te moeten maken."

Hardwell is alleen maar oprecht over zijn verlangen om muziek te maken waar hij om geeft. Hij geeft toe: "Ik wil niet op een stage staan en net doen alsof ik mijn muziek tof vind. Ik moet muziek maken die ik zelf ook vet vind. Als de stage in elkaar stort en ik kan alleen nog in een donkere ruimte draaien dan moeten mensen nog steeds de beste tijd van hun leven hebben." En daarmee eindigt hij. Hij staat op, schudt mijn hand en ik word weer de plakkerige zomer lucht ingestuurd.

Een groepje tieners loopt nog steeds buiten rond. Ze kijken op wanneer ze me zien, ogen wijd open van opwinding. "Hé! Heb je met hem mogen praten? Je hebt echt geluk! Denk je dat hij nog naar buiten gaat komen om te eten?"

--

Lees ook:
Laidback Luke is de mainstream ingezogen

Nederlandstalige deephouse is nu een ding

Dj's met een tweede baan --
Stage lopen bij THUMP? Kijk hier voor meer informatie of mail aron.friedman@vice.com.