Philogresz komt op het juiste moment

Jaren geleden werd ik geboekt in de Dordrechtse Bibelot, door een voor mij toen nog onbekende Turkse jongen genaamd Ilker Soylu. Hij draaide onder de naam Philogresz en vertelde me over een hoop verschillende projecten waarbij hij betrokken was. Toen al kwam hij over als een hele ondernemende jongen, zo iemand die eigenlijk alles tegelijk doet. Later zou ik zijn naam en zijn muziek nog vaak tegenkomen, op labels als Treibstoff, Echocord en zijn eigen label PHIL. Ik zag hem eigenlijk zelden in Nederland op flyers, al kon je aan de noteringen zien dat het goed ging (afgelopen september nog eindigde een track van hem op nummer 16 in de RA charts). En toen mailde hij me niet lang geleden of ik nog woonruimte wist in Amsterdam. Inmiddels woont hij er al weer drie maanden. Zijn debuutalbum The Lost Movie komt bijna uit. De hoogste tijd dus voor een interview.

THUMP: Hoe is het in je nieuwe huis?

Philogresz: Geweldig. We wonen nu zo'n drie maanden in Amsterdam. We wonen wel in de outskirts hoor. Hier heb je tenminste de ruimte en is het niet zo onbetaalbaar. Het voelt goed. Ik heb echt het idee dat ik op het juiste moment ben gekomen. Amsterdam staat de laatste jaren echt op de kaart.

Je komt uit Istanbul, bent toen naar Rotterdam verhuisd, daarna naar Antwerpen en nu woon je in Amsterdam. Hoe ben je in al die steden verzeild geraakt?

Ik ben ooit naar Rotterdam gekomen in 2002, omdat ik daar aan de School for Audio Engineering studeerde. Daar ben ik blijven werken en drie jaar geleden kreeg ik een baan aangeboden aan SAE Brussel. Het klimaat in Nederland was toen niet bepaald bevorderlijk voor artiesten, met de bezuinigingen. België voelde als het dischtstbijzijnde, betere alternatief. In Antwerpen hebben we ook echt mooie dingen kunnen doen, mijn vriendin en ik. Onze Zwart Goud avonden waren erg succesvol.

Philogresz op 10 Days Off in Gent.

En toch naar Amsterdam gegaan?
Ja, ik had het eigenlijk al heel lang op mijn verlanglijstje staan. Het is een perfecte plek. Het voelt klein en cosy aan, maar toch heb je elke week een hoop internationale artiesten hier staan. Het is niet voor niets dat artiesten als Ben Westbeech ervoor kiezen om hier te gaan wonen. Er is hier echt iets gaande en dat voelt iederen. Afgelopen ADE – ik woonde echt nét in de stad – was voor mij echt een bevestiging dat ik de juiste keuze had gemaakt. Er was zoveel te doen. Ik voelde dezelfde muzikale ruimte als in een Berlijn. Het was verreweg het beste ADE dat ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik voelde me echt lucky om hier nu te wonen.

Laatst sprak ik Tom Waist van Homework en die vertelde dat Nederland pas de laatste tijd een beetje doorheeft wat ze doen. Heb je het idee dat ze daar bij jou misschien nog achter moeten komen?

Ja dat was in het verleden wel een beetje frustrerend af en toe. Ik voelde bijvoorbeeld niet echt aansluiting met de sound die vooral in Amsterdam dominant was. Nu geloof ik wel dat er ruimte is voor de sound die ik maak. Ik denk dat het belangrijk is dat ik mijn sound kan laten horen hier. Ik draai voornamelijk in het buitenland, maar ik zou het wel fijn vinden om ook in Amsterdam mijn

Zwart Goud

avonden te kunnen organiseren. Ik hoef niet heel beroemd te worden met mijn muziek ofzo, maar ik wil er van blijven leven.

Met welke artiesten voel je je het meest verbonden? Wie inspireren je?

Levon Vincent, Minilogue, Matthew Dear; dat zijn wel mijn voorbeelden. Wat me in Minilogue aanspreekt is het psychedelische, zonder dat het te trancey wordt. Op mijn album heb ik ook veel italo en Balearische invloeden staan.

Ja, je eerste album. Hoe belangrijk is dit voor jou? Heeft een album nog wel de impact die het vroeger had?

Misschien niet. We brengen het album ook uit als twee EP's, op mijn eigen label PHIL. Maar dat heeft niet per sé met de overweging te maken dat een album geen impact zou hebben. Ik denk juist wel dat je misschien wel een bredere doelgroep kunt bereiken met een LP. Maar ik heb samen met Serge van Clone, onze distributeur, heb ik een idee bedacht om de LP als twee verschillende EP's uit te brengen, omdat het anders te duur is. Ik wil namelijk wel een colored sleeve en een marble design, dus gekleurd vinyl. Ja, dat is duur spul. Maar ik wil graag de kwaliteit bewaren.

Jij zit al ruim tien jaar bij SAE. Kun je in deze tijd van vergevorderde technieken nog wel zonder enig level van scholing?
Ja, ik denk van wel, maar vroeger kreeg ik altijd te horen van 'Ilker, wat een vette sounds.' Maar als ik nu terug luister naar mijn eigen muziek, vind ik het veel te overgeproduceerd. Het klinkt misschien wel groot, maar inhoudelijk vind ik het nu niks meer. Weet je, ideeën zijn belangrijker dan techniek. Muzikaliteit en originaliteit zijn veel belangrijker dan techniek. Kijk naar mensen als Theo Parrish of Moodymann. Die tracks zijn echt niet perfect afgemixt, maar de muziek is waanzinnig. Bovendien hoef je echt niet per sé op de nieuwste equipment te werken of met de nieuwste plug-ins. Zelf werk ik op een tien jaar oude computer. En dat werkt prima.

"Die tracks van Theo Parrish zijn misschien niet perfect afgemixt, maar de muziek is waanzinnig."

Je hebt ook nog steeds banden met je geboorteland. Je komt er regelmatig terug. Denk je dat je daar nog weer wil wonen?

Uiteindelijk wil ik daar wel weer wonen ja. Maar de situatie in het land is nu wel zorgwekkend. Er is veel veranderd sinds ik er weg ben. We hebben een regering met een religieuze achtergrond, terwijl Turkije sinds 1923 een seculiere staat was. Het is bovendien een multicultureel land met veel geloven en nationaliteiten. Die worden nu door de religieuze regering onderdrukt.

Op je Twitter was een tijdje terug veel te lezen over de rellen in Istanbul. Voelde je je niet machteloos dat je in België zat?
Ik ben wel naar Brussel gegaan om te demonstreren. En mijn vriendin is terug naar Turkije gegaan om een docu te maken. Ik heb haar vanuit Antwerpen op de hoogte gehouden welke buurten er veilig waren om te filmen, en waar traangas werd gegooid. Dat kon ik allemaal volgen via Twitter. Het voelde alsof ik een soort van dirigent was op afstand. Maar ik was natuurlijk wel bezorgd om haar. Gelukkig is ze heelhuids terug gekomen. Maar de situatie is nog steeds niet ideaal in Turkije. Voorlopig hoef ik nog niet terug erheen om te wonen.

Maar je mist vast ook dingen aan Turkije. Wat mis je het meest?
Ik mis het heerlijke eten daar. Maar wat ik misschien nog het meest mis, is de geur van Istanbul. Als je een broodje vis aan het eten bent aan de Bosporus, ruik je altijd een mengelmoes van zout, zeewier en luchtvervuiling. Het klinkt misschien gek, maar het is juist die vervuilde zeelucht, die me het meest aan Istanbul doet denken. Het is de geur van een metropool. Amsterdam ruikt niet naar een metropool?
Nee, het is hier veel schoner. Wat dat betreft ruikt Antwerpen veel meer naar een metropool! De lucht aan de Schelde is sowieso vuiler dan hier. Hoe lang wil je hier blijven?
Ik ben van plan hier een huis te kopen. Het voelt als een goede thuisbasis. Ik wil dus ook mijn Zwart Goud avond gaan opzetten binnenkort. Maar eerst wil ik me focussen op het uitbrengen van nieuwe muziek. Mijn album komt uit op 31 januari. En binnenkort komt ook een remix voo XDB van me uit op Echocord. En ik ben heel trots dat een track van me is opgenomen in de nieuwe K7! mixcompilatie van Brandt Brauer Frick.

The Lost Movie album sampler is nu verkrijgbaar via pre-order bij Clone.
Vond je dit leuk om te lezen? Volg THUMP op Facebook en Twitter.