Vanavond vieren we dat VICE tien jaar bestaat in Nederland. De dance- en housescene was tien jaar geleden natuurlijk al een flink eind op weg, maar toch is 2006 een invloedrijk jaar geweest, en dat zien we anno 2016 nog steeds terug. Hieronder vind je tien memorabele momenten uit de dancewereld van weleer.

Nadat Now & Wow zijn creatieve hoogtepunt beleefde in Sint Jobsveem, moest het feest van Ted Langebach in 2003 noodgedwongen verhuizen naar een ander onderkomen. Na anderhalf jaar vonden ze eindelijk een plek in de Maassilo in Rotterdam-Zuid, een oude graansilo aan de Maas. Ook daar zijn de feesten populair, maar de magie van het begin is er wel een beetje vanaf. Ted Langebach besluit uiteindelijk om te stoppen met het feest nadat burgemeester Opstelten de Maassilo sluit vanwege een dodelijk schietincident bij een ander feest, waardoor een uitverkochte editie van Now & Wow niet door kan gaan – met alle financiële gevolgen van dien.

Ook andere succesvolle clubs – waaronder Nighttown en Las Palmas – sluiten ook, en zo komt een tijdperk waarin Rotterdam het epicentrum van dansend Nederland is ten einde. In de jaren die volgen is het uitgaansleven behoorlijk dood in de Maasstad, en nieuwe initiatieven zoals podium Watt mislukken vrij snel. Maar de laatste paar jaar leven de Rotterdamse nachten weer; de komst van Toffler, Perron (het team van Transport), Bird, BAR en festivals als Expedition, Blijdorp Festival en Rotterdamse Rave hebben daarvoor gezorgd. En wat betreft Now & Wow: sinds 2011 organiseert Ted Langebach weer speciale tweejaarlijkse edities.

Er waren al wel een paar verdwaalde clubavonden in 2005, maar vanaf het jaar erop begint Olaf Boswijk als programmeur echt zijn stempel te drukken op Club 11. Hij wilde een programmering neerzetten met internationale allure, geïnspireerd op plekken als de Robert Johnson in Frankfurt en de Fabric in Londen. Toen Boswijk de programmering van 11 overnam van Koen Vollaerts, liep het clubgedeelte nog niet goed; het enige echt succesvolle feest was Rauw van Joost van Bellen (zie ook #10). In die tijd kenden de meeste mensen de locatie in Post CS vooral als het restaurant met het mooie uitzicht. Boswijk vertelde me tijdens een interview voor het ADE Book '014 dat toen hij vol ambitie begon als programmeur, maar dat de mensen uit de bediening en de keuken iets hadden van: 'Veel succes ermee vriend'. Maar het wantrouwen bleek onterecht; toen de club in het voorjaar van 2008 sloot, was het vooral de club die iedereen ging missen.

Samen met Edo Salgado programmeerder Olaf zijn eigen avond Teleskope, en veel van de toen nog obscure artiesten groeiden uit tot grote namen in de scene, zoals Dixon, Gerd Janson, Melon, Cinnaman, Partrice Baumel, Nuno Dos Santos en Henrik Schwarz. De kern van het team achter 11 zette de activiteiten daarna voort in ClubTrouw, dat uitgroeide tot een van de meest gerespecteerde clubs ter wereld. Momenteel werkt Boswijk op de achtergrond mee aan de onlangs geopende club De School.

Het smaakpalet dat hij consistent in zijn clubs heeft laten terugkomen is momenteel de dominante factor op veel populaire festivals. Niet omdat hij als een soort goeroe kon voorspellen wat we in de toekomst wilden horen, maar vooral omdat hij de juiste mensen een plek gaf: Cinnaman (Colors, Viral Radio), Sandrien (imprint) en natuurlijk Job Jobse (Drukpers), de jonge clubkid die hij leerde kennen op de dansvloer van 11.

De grote dancehit van 2006 was Put Your Hands Up For Detroit van Fedde le Grand. Het is de plaat die symbool staat voor de transitie van de soulfull- en beachhouse (of beter nog: piemeltjeshouse) naar electrohouse, wat in die tijd bekend stond als de Sneakers Sound, vernoemd naar de clubavond van Fedde le Grand en Erick E.

In een interview met DJBroadcast zei Erick E: "Die sound explodeerde en wij waren de Nederlandse exponent ervan. Ik vond het een hele interessante muzikale periode, maar er kwamen variaties op de sound die steeds commerciëler en makkelijker werden, totdat ik onderdeel werd van een sound, van een scene, die steeds minder mijn scene werd." Hij vertelt verder dat hij terechtkwam op line-ups waar dj's niet mixen maar snijden, en het liefst geen langere uitspeeltijd dan twee minuten per plaat. Hij merkte dat de lange overgangen die hij als dj maakt, te weinig prikkels had voor het publiek.

Tot die tijd was er best veel overlap tussen de underground met dj's als Dimitri en jocks met een toegankelijk geluid als DJ Roog, maar vanaf dat jaar splitst de housescene zich steeds meer op in mainstream EDM en de upperground; iemand als DJ Remy stond in 2006 nog gewoon op Awakenings en Trance Energy.

Naast Sneakerz komen er ook concepten als Nopeisdope; de eerste editie van dit feest is in 2006, en het stamt af van de urban eclecticscene met artiesten als DJ Chuckie. Aan de andere kant van het spectrum, in de harddance, wordt hardstyle steeds melodieuzer door de trance-invloeden. Rogier Werver zegt in de dancebijbel Mary Go Wild dat "Headhunterz een van de grondleggers van dit geluid" is. Zijn eerste EP komt ook in 2006 uit. Gooi al deze ingrediënten bij elkaar, et voilà, het genre Dutch House is daar.

Dixon had in oktober 2005 al een keer gedraaid tijdens ADE in de Sugar Factory, maar voor de rest had de top vijf van de Resident Advisor dj-poll nog niet in Nederland opgetreden. (Om dit te checken zijn we afgegaan op Partyflock, wat in de pre-facebooktijd de belangrijkste website was om de beste feesten te vinden.) De nummer 2 op de RA-lijst, Eric Estornel, stond voor het eerst in Nederland in 2009, in Studio 80 – dat was nog wel onder zijn alias Maetrik; in 2011 draaide hij voor het eerst als Maceo Plex in Trouw. Het Italiaanse duo Tale of Us (#3) debuteerde in 2011 in Nederland tijdens Bla Bla in Studio 80, en Ben UFO (#4) en Jackmaster (#5) werden allebei voor het eerst geboekt in Nederland voor de avond Colors in Trouw.

De jonge Robbert van de Corput begint in zijn slaapmaker met het maken van bubbelingremixen, en volgens Discogs komen in 2006 de eerste EP's uit onder zijn alias Hardwell. Zijn sound heeft op dat moment veel overeenkomsten met de eerder genoemde Sneakerssound – zo staan op zijn eerste mix-cd Eclectic Beatz, die uitkomt op 16 maart van dat jaar, tracks van Trentemøller, Roman Flügel en Steve Bug, naast de EDM'ers Laidback Luke, Sidney Samson en onze 'beroemdste' ghostproducer Maarten Vorwerk. De eerste plaat van Afrojack horen we, volgens Discogs, op de tweede editie van Eclectric Beatz die later dat jaar uitkomt. Het bleek slechts het begin: de Nederlandse dj-ster Nicky Romero bracht zijn eerste remixen uit in 2008 en zijn debuut-EP in 2010; Martin Garrix komt in 2012 voor het eerst met een serie remixen en zijn track Keygen, en in 2014 komt zijn eerste officiële EP Gold Skies uit met de megahit Animals.

Anno 2016 willen veel kinderen liever dj worden dan piloot of zangeres, en de Hema wist dit al in 2006; toen begonnen ze namelijk met het aanbieden van een dj-cursus. Meer mainstream dan de HEMA wordt het niet lieve mensen.

De minimaltechno of clickhouse werd als eerste gepusht door Amsterdamse clubavonden zoals Mono en Voltt, met dj's Bart Skils, Boris Werner en Melon. Toch zijn het de Haarlemse

Gasten Zonder Grenzen

die de minimaltechno echt populair maken – die naam veranderden ze later naar Club GZG, omdat het voor de samenwerking met lokale autoriteiten niet handig is om deze hedonistische inslag te communiceren. Na een aantal (illegale) feesten in hun thuisstad, beginnen ze in 2006 met het geven van feesten in Amsterdam op mysterieuze en industriële locaties aan de rand van de stad – iets wat je sinds die tijd steeds vaker ziet. Club GZG geeft van tevoren nooit de line-up prijs en de feestjes staan al snel bekend om de wilde nachten. Ze inspireerden veel andere organisaties in het nachtleven: van het meer puristische

Les Enfant Terribles

tot Duncan Stutterheim van ID&T – die laatste heeft vaak gezegd groot fan te zijn van de Haarlemmers.

In 2013 interviewde ik voor DJBroadcast Dr. Ton Nabben, en ik sprak met hem over de nieuwe wildheid in het Amsterdamse nachtleven, iets dat hij constateerde in zijn Antenne Onderzoek van een jaar eerder. Hij zei daarover: "Ik zie in het alternatieve circuit een verbreding met een nieuwe, jonge feestgarde. (…) De drang naar wildheid op plekken die avontuurlijkheid uitstralen, waarbij mensen bij elkaar komen buiten het reguliere circuit. Na 25 jaar gaat het om een nieuwe generatie die net als iedere andere generatie zijn eigen unieke historische momentum wil bereiken en beleven. En dat is niet zozeer naar Paradiso gaan, maar dat is juist je eigen ding doen."

De invloed van de beroemde MPC-wizard James Dewitt Yancey rijkt veel verder dan hiphop, en ook op THUMP roemen Nederlandse artiesten als San Proper ("Ik produceer ook beetje in de geest van J Dilla") en Detroit Swindle ("Sinds ik zijn lome en slepende beats hoorde is mijn muzieksmaak veranderd") de producer. Op 10 februari overlijdt de Amerikaan op 32-jarige leeftijd aan de ziekte van Moschcowitz, en datzelfde jaar begint in Los Angeles de clubavond Low End Theory, wat de bakermat wordt van de West Coast beatscene; artiesten als Flying Lotus, The Gaslamp Killer, Samiyam en Tokimonstra komen langs, en de instrumentele hiphopbeats van hun hand zijn zeker schatplichtig aan het oeuvre van J Dilla.

Flying Lotus vertelt dit ook in 2008 aan The Quietus: "Ik hou van Dilla, en wie weet waar dit beatsding geweest zou zijn zonder hem. Zijn werkwijze inspireerde zoveel producers over de hele wereld, maar toen hij verhuisde naar LA, leek het of zijn aanwezigheid hier iedereen inspireerde om er nog dieper in te duiken. Als ik zijn muziek moet omschrijven, zou ik het 'fantasierijke soulmuziek noemen'. Ik denk dat die rijkheid aan fantasie is die mij persoonlijk zo aanspreekt. Dilla kon een saaie plaat omtoveren tot iets dat je doet voelen alsof je vliegt."

En wat betekende dit voor Nederland? De twee Beat Dimension-compilaties van Cinnaman en Jay Scarlett, waarvan de eerste in 2007 verscheen via Rush Hour, was een van de eerste releases waar veel producers uit de beatscene op uitbrachten.

In 2006 was het label van Pedro Winter zowat de definitie van hipster. Vier jaar eerder richtte de Parijzenaar het label op, dat bekend is komen te staan om het genre bloghouse. Want ja, in die tijd, toen Facebook nog in de kinderschoenen stond, moest je lekker bloggen of myspacen om digitaal te laten zien dat je goede smaak had.

Een jaar na de oprichting bracht Winter de remix uit die het duo Justice gemaakt had van het nummer Never Be Alone van Simian, en dat werd al een grote clubhit op onder meer de Rauw-feesten van Joost van Bellen. Maar in 2006 kreeg hetzelfde nummer een grote commerciële release onder de titel We Are Your Friends, en toen werd het nummer pas echt de mainstreamhit zoals we die nu kennen. In datzelfde jaar kwam ook de eerste EP uit van de artiest die het meest symbool staat voor de hypegevoeligheid van het label: Uffie met Pop The Glock / Ready To Uff. Of zoals Stephane Girard het mooi verwoord in de inleiding van zijn recensie van haar album Sex Dreams and Denim Jeans uit 2010:

"Alles wat iedereen haatte van Pedro Winter en zijn Parijse crew – de pretentie, de opdringerigheid, de neiging om de provocerende stijl belangijker te maken dan de inhoud – leek te worden belichaamd door Uffie, een soort ironisch half-model/ half-lolita uit Florida, die bij Ed Banger belandde tijdens een trip naar Frankrijk."

Vanavond organiseert DJ Gomes voor het eerst sinds 2013 een editie van de legendarische clubavond Oi!. Die Oi!-feesten begonnen ooit in 2004 in de bovenzaal van Paradiso. Juist: 12 en geen 10 jaar geleden. Toch denken wij van THUMP dat het echte begin van dubstep 2 jaar later was; de Oi!-feesten van DJ Gomes begonnen namelijk met grime, waarna dubsteptracks er langzaam inslopen.

Het verhaal begint in de herfst van 2006 met de nieuwe clubavonden Sonic Boom in Pakhuis Wilhelmina de Zwijger, Sonic Warfare in de Melkweg, en London Night in de Lantaren-Venster. Niet alleen is het een belangrijk moment voor het Nederlandse nachtleven: ook voor veel grote namen uit de Engelse dubstepwereld zijn dit de eerste optredens buiten de UK.

Ondanks dat het eerst een behoorlijk intens en obscuur geluid is voor veel nachtdieren, ontploft dubstep al snel en ontstaan er nieuwe vertakkingen zoals het harde brostep, en artiesten als Skrillex die dubstep mixen met EDM. Ook beginnen artiesten als Untold, Pearson Sound (als Ramadanman), en de Nederlanders 2562 en Martyn dubstep te mixen met techno: post-dubstep is geboren. De originele dubstep krijgt het daarna moeilijk. De invloedrijke dubstepartiest Skream stapt over op UK-house, en zegt dat "de beweging over is". Laten we hopen dat het genre na vanavond weer een opleving krijgt.

Like THUMP Nederland om niets te missen.