Begin september kwam ik aan bij de grens tussen Hongarije en Servië. Ik verbleef in het dorp Röszke. Het gebied eromheen was sinds kort een knooppunt in de migratieroute die door Griekenland richting de rest van Europa loopt. Elke dag komen er duizenden mensen langs Röszke, en op basis van de gesprekken die ik met de mensen had leidde ik af dat de meesten uit Syrië komen.Terwijl ik samen met een paar van hen langs het spoor liep, bedacht ik me dat de verhalen van de Syrische vluchtelingen verteld konden worden zonder hun gezicht te laten zien. Als ik de spullen fotografeerde die ze achterlieten, leidde dat misschien tot een ander soort, maar niet minder indrukwekkende portretten.
Advertentie
Als fotojournalist legde ik het afgelopen decennium de migratieroutes vast die naar Europa liepen. Meestal waren dat routes die begonnen in Afrika. Wat me in dit geval opviel, was wat voor spullen er verspreid lagen tussen Hongarije en Servië: knuffeldieren, medicijnen, boottickets, toiletspullen, eten en kleding. Allemaal dingen die je niet vindt langs de weg in arme landen als Mauritanië, Mali, Senegal of Marokko.Misschien is dit hoe we kunnen zien dat deze vluchtelingen alleen maar bescherming zoeken, en niet emigreren om onze banen in te pikken. Ik hoop het in ieder geval wel.
