FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

We zwommen door stapels obscuur Nederlands vinyl met 751

Jelle Hamstra van Music From Memory vertelt over obscuur Nederlands vinyl.
Fleur Groenen

Om obscure en vergeten platen te luisteren hoef je tegenwoordig niet meer je handen vuil te maken in stoffige platenzaken. Labels als Rush Hour en Jiwa Jiwa brengen namelijk reissues uit, zodat je met gemak Indonesische boogie, Surinaamse funk en Japanse reggae kunt luisteren. Zeldzame muziek krijgt daarmee eindelijk de aandacht die het verdient en je kast staat lekker vol met platen van over de hele wereld. Maar over Nederlandse obscure muziek uit het verleden hoor je weinig.

Advertentie

Het Amsterdamse label Music From Memory kwam onlangs met een EP van de Nederlandse discozanger Richenel, die (geheel onterecht) bijna vergeten was. Je zou niet direct denken dat deze funky liedjes – die hier en daar klinken als demo's van Prince – hun oorsprong vinden in Nederland. Jelle Hamstra, ook bekend als dj 751, is een van de mensen achter Music From Memory. Daarnaast werkt hij bij Young Marco's label Safe Trip, bij Red Light Records en doet hij licentiewerk voor de Selectors-compilaties van Dekmantel. Om meer te weten te komen over de reissuecultuur ging ik bij hem thuis op bezoek, om naar zijn favoriete Nederlandse rariteiten te luisterden.

THUMP: Ha Jelle! Ga je vaak in Nederland diggen naar platen?
Jelle Hamstra: Niet zo vaak als ik zou willen. Verder dan een rondje in Den Haag, Rotterdam of Amsterdam kom ik meestal niet. James Pole [Calypso Steve, red.] van Red Light Records gelukkig wel. In Eindhoven en Groningen kun je bijvoorbeeld nog hele toffe dingen vinden. Het is een kwestie van geluk, want door Discogs weet iedereen wat iets waard is. Laatst viel tijdens mijn shift bij Red Light Records de stroom uit, dus ging ik eropuit met een vriend van me. Onderweg naar een andere platenzaak kwamen we langs een kapper, waar ook wat vinyl stond. Vaak kun je bij dat soort plekken een dealtje maken, een stapeltje platen voor een tientje bijvoorbeeld. Maar toen ik dat voorstelde, zei die kapper: "Nee, dat kan ik niet doen, eerst even checken op Discogs." In een kapperszaak.

Advertentie

Wat vind je eigenlijk van Discogs?
Het is een goede bron om platen te vinden. Ik vind het leuk om hele avonden op Discogs te struinen langs labels, of langs alle aliassen van een artiest. Zo kom je gave dingen tegen. Dat is tof, maar de prijs van vinyl explodeert best snel. Als een bekende dj iets draait, kun je die plaat maandenlang niet meer kopen en de eerstvolgende kopie die online komt is dan het vierdubbele waard. Dat is wel jammer.

Kun je daar een voorbeeld van geven?
Ja, Starlight van Risqué. DJ Harvey draaide deze plaat ooit, en sindsdien is de 12-inch praktisch onvindbaar op Discogs. De instrumental op dit singletje vind ik het vetst, er zit een soort flanger overheen. Het is een vrouwelijk popproject: bij de credits staan ook de stylist en de kapper vermeld. Dit soort 7-inches kom je regelmatig tegen, door het hele land. Deze versie is nog steeds niet duur.

Starlight is dansbaar en poppy, maar heb je ook experimentele Nederlandse dingen?
Zeker. Deze plaat van Anton Heyboer bijvoorbeeld, een drugsverslaafde kunstenaar. Dit heeft-ie geïmproviseerd zonder ooit maar een muziekles te nemen.

Dit is ook een spacende plaat, van het percussieduo Paleis van Boem. Deze LP heet Mowgli goes Kaka en is opgenomen in Gouda. Veel mensen vonden dit album interessant en het zou een groot project worden. Ze hadden zelfs al een tour in Japan opgezet, maar toen wilde een van de twee leden ineens niet meer spelen. Na deze LP hebben ze nooit meer iets gedaan. Er zijn veel vette percussie-ensembles in Nederland waar ik nog platen van zoek.

Advertentie

Draai je Paleis van Boem of Anton Heyboer weleens in een club?
Nee, maar ik vind het wel tof voor radioshows. Ik houd de muziek die ik koop om te dj'en en de muziek voor thuis heel erg gescheiden. In de club vind ik het juist een kunst om zoveel mogelijk vette, goedkope dingen te spelen, waar mensen misschien minder bekend mee zijn.

Iets anders: komen er mensen uit het buitenland naar Nederland, speciaal om platen te zoeken?
De grote platenbeurzen in Utrecht en Amsterdam trekken veel mensen, van over de hele wereld. En natuurlijk staan de platenzaken vol bij festivals als ADE en Dekmantel.

Hoe spelen platenwinkels in op die interesse?
Sommige winkels zijn zich meer gaan richten op het verkopen van tweedehands titels. Dit, en de hele reissuecultuur gaan denk ik nog veel meer groeien, want er zijn geen genres aan verbonden. Zolang iets obscuur is en moeilijk te vinden, willen mensen het opnieuw uitbrengen. Of het nu gekke ambient is of een Italiaanse libraryplaat

Library music is volgens mij ook nog een onontdekte wereld.
Er is zoveel uitgebracht. Dit is Nederlandse library music, van Toon Vieijra, uit 1982. De cover sprak me erg aan toen ik hem eens in een winkel in Rotterdam tegenkwam. Gelukkig bleek de muziek ook erg interessant en veelzijdig te zijn.

Over het algemeen is library een relatief prijzig genre, waar veel verzamelaars zich in verdiepen. Sommige Italiaanse titels worden voor veel geld verkocht op internet. Dan snap ik dat mensen dat opnieuw uit willen brengen, terwijl ik soms ook twijfel of iets nu gereissued moet worden. Veel muziek is op genoeg plekken te vinden en ik vind de kunst van het zoeken en vinden van bepaalde platen vetter dan een heruitgave. Dit is ook het idee achter de termen 'selector' of 'cratedigger'. Het zijn eigenlijk gewoon dj's die net wat verder kijken dan voor de hand liggende dingen. Dat spreekt mij persoonlijk erg aan, maar of ik zelf ook onder die noemer val is een tweede.

Advertentie

Wat is hierin de rol van Red Light Records, waar je soms ook werkt?
De winkel gaat er af en toe op uit in Nederland, maar dat is voornamelijk om de voorraad aan te vullen. Van James van Red Light heb ik deze plaat, van Eric Lou Root. Die heeft-ie eens in Amsterdam gevonden, waarna hij een tijdje op zoek is geweest naar de artiest. Uiteindelijk heeft hij hem gevonden en toen heeft Red Light Records alle backstock opgekocht. Eric Lou Root vond het album zelf niet echt tof, maar zijn moeder heeft het toch als verjaardagscadeau laten persen. Het is waarschijnlijk alleen onder de bandleden verdeeld en zo via via in een winkel terechtgekomen. Het is reggae, maar eigenlijk ook helemaal niet. Rare, stonede, elektronische producties.

Spike is een andere muzikant die door Red Light gesurfaced is. Als ik het goed vertel had Abel (Nagengast, red.) de LP New Germany van hem. Spike is een fervent gitaarverzamelaar en heeft ook veel gitaren, dus toen Abel Spike's naam zag in een krantenadvertentie voor gitaarles heeft hij contact met hem gezocht en zijn overige kopieën opgekocht. Spike heeft vier LP's en een aantal cd's uitgebracht, waar niet zoveel over te vinden is op internet. Wat je nu hoort is het vierde album, niet veel meer dan een drumcomputer en een gitaar. Hij nummerde die vier platen ook door, dus deze begint bij nummer 46.

Tekst gaat verder onder de foto

Laat me nog eens één laatste plaat horen, als je wil.
Dit is Oase Achter Glas, een plaat met supervreemde lyrics: 'Eens was ik een vis, dacht de vogel. Eens was ik een boom, dacht het hert. Eens was ik een mens, dacht de sprinkhaan.'

Wat vind je hier zo tof aan?
Vooral het gebruik van de synthesizers is tof. Daarom vind ik muziek uit de jaren tachtig in sommige gevallen interessanter dan die uit de jaren zeventig, omdat je op rare plekken drumcomputers en synthesizers tegenkomt.

Een ander vet iets is deze semi-Nederlandse LP van Roland Snijders, een Nederlandse fluitist, geboren in Paramaribo. Snijders staat ook op de compilatie die Rush Hour laatst uitbracht, Surinam Funk Force. Bijna al zijn werk is het uitzoeken waard overigens.

Vet. Om af te sluiten: wat is de Nederlandse holy grail? Een plaat die niemand heeft?
Ik – en een paar mensen om mij heen – zoeken onder andere nog Wild Havana, een album uit Eindhoven. Ik heb contact gehad met Johan Smit, een van de artiesten, maar hij heeft helaas geen kopieën meer.

751 draait 4 maart op HOOP in Den Haag en 18 maart in Canvas, Amsterdam.