Phuture West vertegenwoordigt de elektronische West Coast van Nederland

De westkust van Nederland staat niet bepaald bekend om het goede weer, de hoge palmbomen of een gewelddadige vete met mensen van de oostkust. Steden als Den Haag, Scheveningen en Rotterdam moeten het hebben van grijze luchten, hoge skylines en de enorme kwantiteit aan goede elektronische muziek die ervandaan komt.

Sil Vermandere en Nicolaas Borst zijn betrokken bij zo'n beetje elke vorm van muziek pushen in deze regio. Zo zijn ze eigenaren van labels (het Rotterdamse Midlight Records en BAKK uit Den Haag), werken ze allebei bij Clone Records, en draaien ze in het weekend plaatjes als Gustav Goodstuff en Steve Motto. Volgens Nic is een label beheren creatief veel interessanter, maar productie oppakken is een toffe en broodnodige bezigheid – iets dat voortkomt uit de feestjes die ze los van elkaar organiseerden toen ze aan de kunstacademie studeerden. Op de affiches van die nachten stonden artiesten die nu vertegenwoordigd worden door Phuture West Bookings, het agentschap van het duo.

Onder de wapperende vlag van het boekingskantoor staat een groep artiesten waarvan de meesten zich aan de westkust van Nederland bevinden. Zo heeft de rauwe MPC-house van Antenna hier onderdak gevonden, net als de modulaire synths van Das Ding en de electro van DJ Overdose. We spraken Sil en Nic over het ontstaan van Phuture West, de West Coast-scene en het nachtleven van Rotterdam en Den Haag.

THUMP: Nic, Sil, jullie zijn beiden betrokken bij zoveel muzikale projecten. Hoe paste Phuture West Bookings daar nog bij?
Sil: Eind 2013 zijn we officieel gestart met Phuture West, maar het is eigenlijk niet vanuit onszelf gekomen.

Nic: Het agentschap is gevormd door en voor een groep artiesten die zochten naar iemand die deze mensen kon representeren. Zo zouden we elkaar kunnen helpen met elkaars netwerk. Het werd al vrij snel duidelijk dat Sil en ik dit voornamelijk gingen doen. Achteraf gezien hadden we toen nog helemaal geen idee hoe dat werkt.

Sil: Onze enige referenties waren de boekingen die we voor onszelf hadden gedaan, via Octopus of promotors in het buitenland.

Jullie hebben het dan over de artiesten die de West Coast-sound van Nederland als vlag dragen, zoals Antenna, Marsman, Intergalactic Gary. Daar refereert de naam ook naar?
Sil: Ja, of Europa zou je kunnen zeggen. Maar het is inderdaad een beetje een stille verwijzing naar de West Coast. Wij nemen zelf het woord niet zo snel in de mond, maar wat wij representeren is de West Coast vanaf het begin – Unit Moebius, Intergalactic Gary – tot aan de nieuwste acts, zoals Antenna en 751, die allemaal op de een of andere manier verbonden zijn met deze scene.

Wie zou je als schoolvoorbeelden willen noemen van deze delegatie?
Nic: Mark du Mosch gaat naast dj-sets nu ook live-sets doen. 29 juli is zijn eerste live-set bij PIP Den Haag. Hij is een fantastische dj en een producer met een eigen sound. En de laatste jaren heeft hij ook bewezen een meester te zijn in het remixen voor labels als Pinkman, Clone en Midlight.

Sil: De meest recente artiest die toegevoegd is aan het roster is Duplex, die zowel live-sets als hele toffe, groovy dj-sets speelt. Hij is een van de eerste artiesten die bij Clone iets uitbracht, en zijn roots liggen in Detroit; hij is beïnvloed door artiesten als Anthony Shakir. Ook Marsman is een belangrijke spil op ons roster. Niet alleen is hij een getalenteerde dj, hij is ook een voorbeeld voor labelmanagers – artiesten als DJ Overdose & Antenna zijn via hem bij ons terechtgekomen.

Deze artiesten hebben allemaal een vrij futuristische sound. Staat Phuture voor dat specifieke geluid dat veel artiesten in het roster hebben?
Sil: Het is vrij gelaagd. Phuture is een van de eerste vertegenwoordigers van Chicago-house, en daarmee is het dus een verwijzing naar de roots van housemuziek.

Bij een artiest als Antenna krijg ik ook wel een flinke sciencefiction-vibe.
Sil: Ja, dat zit er ook wel doorheen hoor, en ook wel dat occulte.

Nic: Het is ook een verwijzing naar de toekomst. De West Coast is in ontwikkeling en vernieuwd zich constant.

Sil: Maar bovenal, net als met onze labels Midlight en BAKK, is het een naam die gewoon goed bekt en die je onthoudt. Je komt het meteen tegen op Google als je het zoekt, dus er zit ook gewoon wat marketing achter natuurlijk.

Jullie zetten ook veel artiesten weg in het buitenland. Misschien zelfs meer dan in Nederland; ik zag dat Marsman laatst in Rusland stond bijvoorbeeld.
Nic: Iedereen is eerder geneigd om te zoeken naar de dingen waar ze niet makkelijk bij kunnen. Dat is natuurlijk veel interessanter. Als je hier een feestje geeft en je boekt Nederlandse artiesten, is dat minder exotisch, minder spannend. Dat geldt ook voor onze artiesten in het buitenland. Overigens heeft dat helemaal niks te maken met de kwaliteit.

Sil: De West Coast heeft in het buitenland een exclusief en mythisch imago. Behalve in Rusland hebben we het afgelopen jaar ook gigs gehad in China, Colombia, VS en Mexico, om maar wat te noemen. Alle titels van labels, EP's en artiesten hebben hier iets mythisch – denk aan Unit Moebius' Dolfinarium, of The Girl in Trouble van DJ Overdose. Dat soort dingen spreken tot de verbeelding.

Aan wat voor soort dingen moet ik dan denken?
Het artwork van Mehdi Rouchiche, oftewel Godspill is daar heel een voorbeeld van, met van die cartoonachtige vrouwen die uit Ufo's worden geëxporteerd. Van een afstandje draagt dat beeld heel erg bij. Ze zien gasten voor zich die op trikes over de boulevard rijden met gettoblasters waar toffe muziek uitkomt, maar uiteindelijk zijn het voornamelijk muziekfreaks die in zoemende zolders tussen hun gear wonen. Dat begrijpen we hier in Nederland een stuk beter. Kijk naar Pinkman: in het buitenland heeft hij zo'n sterke fanbase, hij is gewoon een superheld. Langzaam krijgt hij ook hier steeds meer erkenning. Promoters zoals Tessa Nijdam [van weilen Studio 80] hadden dit wel goed in de gaten.

Wat vinden jullie van het nachtleven hier aan de westkust in het algemeen dan? Iedereen roept al jaren dat het hier enorm groeit. Is dat waar, of is het meer wishful thinking?
Sil: Het is tot nu toe meer een belofte dan dat het daadwerkelijk gebeurt. Als je het heel plat bekijkt is alleen BAR in Rotterdam een leuke diverse club, en dan heb je af en toe nog iets in BIRD. Transportbedrijf is er nu als vervanging van Perron, maar die club heeft nog lang niet dezelfde status en populariteit. WORM is nog niet genoeg bezig met het publiek – ze kunnen bijvoorbeeld een waanzinnige Afrikaanse artiest programmeren op een dinsdagavond, waar dan geen kip van hoort. Uiteindelijk blijft er niet heel veel over, al is sinds kort Mono open in Rotterdam: een altijd gratis en toegankelijke plek die zich leent voor kleine events zoals Noodlebar. Dat is een fantastisch concept waarin modulaire muziek met workshops wordt gecombineerd. Hier is onze artiest Das Ding ook nauw bij betrokken.

Nic: In Den Haag heb je PIP, dat naast de bijzondere locatie ook een hele toffe programmering heeft. Dit wordt langzaamaan steeds meer een instituut. Maar zoals het overal gaat – het ontwikkelt zich steeds, er komen clubs bij en er sluiten er weer een paar, hypes komen en gaan, anders word het snel saai. Gelukkig heeft de gemeente Rotterdam dit ondertussen wel door, en biedt ze daar ruimte voor. In Den Haag kunnen ze op dat gebied nog veel leren.

Dankjewel Sil en Nic.