Dit vinden dj’s de belangrijkste en beste platen van Masters at Work

Je hebt een aardig paar ballen nodig om jezelf de titel Masters at Work te geven. We hebben ze nooit in hun boxers gezien, maar gebaseerd op hun muzikale output van de afgelopen 25 jaar kunnen we inderdaad stellen dat Kenny 'Dope' Gonzalez en 'Little' Louie Vega daar beneden iets hebben hangen dat meer in de richting van grapefruits dan in die van nectarines gaat.

Je hebt nóg grotere ballen nodig om die naam van Todd Terry af te pakken, maar dat is toch wat ze deden. Todd ging verder met het hebben van een goede carrière onder zijn eigen naam, en Gonzalez en Vega staken veel tijd in produceren. Wanneer je naar hun enorme archief luistert, is het net alsof je door het National History Museum of House loopt. Je ziet hele genres en scenes ontkiemen, groeien en bloeien. MAW is housemuziek, en housemuziek is de sound van Masters at Work.

Van Deep Inside tot The Ha Track tot Lean on Me – Masters at Work heeft meer bangers in zijn collectie dan een hoop anderen. Wie anders hebben Madonna, Michael Jackson en Mel B geremixt? Deze maand is de release van House Masters: Masters at Work Volume Two op Defected Records. De cd-box bestaat uit vier cd's en is een beleving die diep, heel diep, in het archief van MAW graaft, op zoek naar losse en louche remixen, originele platen en alternatieve versies. Om dit te vieren vroegen we een paar dj's en producers om ons te vertellen waarom ze net zo veel van Masters at Work houden als wij en de rest van de wereld.

Dimitri From Paris

Ik zou zeggen dat mijn favoriete track van Masters at Work The Boss is van The Braxtons. Met die remix bewezen ze dat disco in de nieuwe tijd opgenomen kon worden, maar toch veel op de originele sound kon blijven lijken. Ze regelden legendarische discoproducer Vince Montana Jr. om eraan mee te werken, wat een enorme eyeopener en inspiratiebron voor me was.

Andy Butler (Hercules & Love Affair)

Het was moeilijk om echt één MAW-productie te kiezen. Dingen als The Ha Dance, What a Sensation en Deep Inside, of een van de vele samenwerkingen met India, popten meteen op in mijn hoofd, maar ik wilde nog even nadenken voor ik antwoord gaf. Na lang peinzen is het Voices in My Mind geworden. De sound van Michael Watford, Carol Sylvan én India, die allemaal hun longen uit hun lijf zingen over vrijheid, was erg intens voor mijn zestien jaar oude oortjes. Wat kan ik erover vertellen? Het heeft dingen veranderd voor me. Ik was aan het uitzoeken wie ik was en deze plaat was tijdens het uitgaan zeker een van mijn favoriete. Alleen al het bij elkaar brengen van deze drie vocalisten is een voorbeeld van de avontuurlijke en gedurfde statements waar Kenny en Louie regelmatig mee uit de studio kwamen.

Detroit Swindle

Het is moeilijk om maar één nummer te kiezen, want deze gasten zijn zowat verantwoordelijk voor het creëren van een heel genre. Onze favoriet is eigenlijk geen MAW-track, maar een track van Kenlou, The Bounce, dus dat is eigenlijk vals spelen. Alsnog is het deze track geworden. Het kiezen van een remix zou ze niet genoeg credits geven als originele producers, maar toch doen we het: hun remix van Is It All Over My Face van Loose Joints is te goed om niet te noemen. En wat de originele nummers betreft: The Nervous Track is een beetje een onverwachte release, maar desalniettemin een goeie track.

Of toch Work? Een full-body-tribalworkout die gewoon onwijs leuk is. Als we echt moeten kiezen gaan we waarschijnlijk voor een nummer met India, omdat het de combinatie tussen de MAW-beats en haar geweldige stem is die echt de sound heeft gevormd in de jaren negentig. Dus alsjeblieft: When You Touch Me. Een klassieke garagetrack en waarschijnlijk een even grote inspiratie voor producers nu als toen hij voor het eerst uitkwam.

DJ Sneak

Als ik aan de beste MAW-muziek denk, denk ik aan het volledige Nuyorican Soul-album – een meesterwerk. Het was vernieuwend en bracht verschillende stijlen en muzikanten samen in één soort Picasso-schilderij. Elke plaat was de fucking bom, en omdat ik zelf Puerto Ricaan ben maakte het me heel trots om twee Latino's in de spotlight te zien. Ik kan me nog steeds hun Nuyorican Soul Party in Miami herinneren, dát was me een feestje: Cubaanse sigaren, Puerto Ricaans eten, feesten in en om een zwembad, heerlijk weer en vette muziek. Bedankt Louie en Kenny, jullie zijn echte masters.

Sonny Fodera and Purple Disco Machine

Sonny Fodera: Mijn favoriete MAW-track is To Be In Love. Ik hou van de vocals en het klinkt gewoon zoooo smooth. Ik hoorde 'm zes jaar geleden voor het eerst in Electric Circus, een disco in Australië, en het nummer brengt zeker toffe herinneringen naar boven.

Purple Disco Machine: Ik kocht mijn eerste Masters at Work-plaat toen ik negentien was, dat was To Be In Love. Daarna werd ik helemaal verliefd op house, dus deze plaat was een van de drijvende krachten daarvoor. De zoete, gevoelige stem van India gaat perfect samen met de gladgestreken housebeats. Zelfs nu nog is het een van mijn MAW-favorieten.

Radio Slave

Ik ben zo'n fan van zowel Louie als Kenny. Ik heb waarschijnlijk meer dan honderd MAW-platen, inclusief box-verzamelingen, 7", remixen en natuurlijk vele van hun eigen producties. Het is onmogelijk om er maar eentje te kiezen, dus hier zijn er twee die nu in mijn platentas zitten. De eerste is een dubmix uit 2000 van de single I Wonder Why van Tony Touch. Het is een toffe plaat voor de Panorama Bar en heeft alle kenmerkende sounds van MAW. Het heeft die partyvibe, maar is nog steeds diep en slaat elke keer aan. De andere is Kenlou's Bounce. Ik hou van deze plaat, hij is gewoon perfect voor mij, het is supergoede minimalistische housemuziek. Deze plaat heeft in de afgelopen 24 jaar nog nooit mijn tas verlaten.

Derrick Carter

Mijn favoriete MAW is sowieso hun mix van Thrill Me van Simply Red. Het is me gelukt om een promo te pakken te krijgen toen ik in Londen was ergens begin jaren negentig, en het was voor lange tijd (samen met mijn TTD vs MK) mijn geheime wapen. Ik draai de mix nog altijd, en het werkt nog steeds.

House Masters: Masters At Work Volume Two komt 11 september uit op Defected Records (4cd en digitaal).