Ik geef de overheid de schuld van mijn overmatige drankgebruik
Screenshot via YouTube

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Ik geef de overheid de schuld van mijn overmatige drankgebruik

Postbus 51 heeft er samen met Phil Collins voor gezorgd dat ik nu te veel zuip.

Het gebeurt te vaak dat ik wakker word, badend in het zweet, met een hoofd vol kleine kinderen met stanleymessen en een mond vol natte honden. Dat komt omdat het de avond ervoor een goed idee leek om een x-aantal pilsjes te drinken, gevolgd door shotjes en afgetopt met een telefoontje naar Henk Chill (ik weet zijn echte naam niet, maar zo staat hij in mijn telefoon). Je kunt nu denken: ach, zo gek is dat niet, maar besef dat dit regelmatig voorkomt op bijvoorbeeld een woensdag, dat ik gewoon een kantoorbaan en een werkweek van veertig uur heb, en dat ik de dertig reeds ben gepasseerd. Er zijn ongetwijfeld organisaties en overheidsinstanties die mij beschouwen als alcoholist en drugsverslaafd. Dat zal allemaal best, maar ik wil het graag omdraaien. Ik geef Postbus 51 (tegenwoordig heet dat 'Rijksoverheid') de schuld van mijn overmatige drankinname. Ik zal uitleggen waarom dat zo is.

Advertentie

In ben opgegroeid in de jaren tachtig en negentig. Als ik terugdenk aan die tijd, word ik soms overmand door nostalgische gevoelens. Seabert was nog op tv, het World Trade Center stond nog overeind en ik kon met een gerust hart in m'n broek poepen zonder ernstige consequenties. Maar in je jonge jaren is je geest nog erg kneedbaar, en indrukken en gebeurtenissen kunnen een leven lang invloed hebben op wie je bent als persoon. Werd je vroeger gepest? De kans bestaat dat je nu ergens filiaalmanager bent en je machtspositie misbruikt om je werknemers te koeioneren (Boes was ook leuk, weet je nog!?). Enfin, ik wil niet te veel de Freud uithangen, maar ik denk dat je wel kunt stellen dat de dingen hard binnen kunnen komen in het kinderbrein.

De Postbus 51-campagne 'Do You Know, Do You Care' gericht op het ontmoedigen van overmatige alcoholinname, liep grofweg van 1985 tot 1995. De campagne is vernoemd naar het gelijknamige lied van Phil Collins, afkomstig van het album Hello, I Must Be Going uit 1982, en het refrein is te horen in de spotjes. Je kunt van alles zeggen over Postbus 51, maar een voorspellende gave hebben ze zeker: de zanger werd in 2012 opgenomen in het ziekenhuis, omdat hij zichzelf bijna had doodgezopen. Phil Collins is overigens na drie jaar geheelonthouding weer aan de fles. Kortom: je anti-drankcampagne stoelen op een liedje van iemand die er graag eentje lust, is misschien niet erg handig. Je zag immers ook geen 'Ik vrij veilig of ik vrij niet'-spotjes met gereformeerden erin.

Advertentie

Dat alles is nog tot daaraan toe. Het werkelijke probleem zit in de reclames zelf. Ik heb ze even op YouTube opgezocht en een willekeurig spotje aangeklikt. Kijk even met me mee:

Wat voel je na het zien van dit filmpje? Ik denk dat de bedoeling is dat je afkeer voelt. Het enige dat ik ervan krijg is dorst. Veel dorst. Ik krijg meteen zin om net als de man in het filmpje een stuk of zes bier achter elkaar naar binnen te klokken. Om het voorbeeld uit de vorige alinea aan te halen: je ziet ook geen 'Ik vrij veilig of ik vrij niet'-campagne waarin mensen heerlijk liggen te neuken en genieten van het feit dat ze geen condoom gebruiken. Nee, dit anti-drankmisbruikfilmpje bewerkstelligt volgens mij compleet het tegenovergestelde.

Laten we er nog een filmpje bij pakken, namelijk deze:

In dit spotje zie je hoe mensen het gezellig hebben op een feestje. De drank vloeit rijkelijk en iemand declameert dat het 'fantastisch' is. Op dit punt sta ik al met mijn telefoon in de hand om zelf een leuk samenzijn van vrienden op poten te zetten. De clou zit erin dat de mensen de volgende dag een potje tennissen, en het grootste feestbeest geen tweede potje aankan vanwege een hevige kater. Tsja, denk ik dan, dat kan je wel beter plannen. Ga niet de ochtend na een leuk feest tennissen. Of ga eerst sporten en daarna zuipen. Niks aan de hand! Dit heeft meer met een slechte planning te maken dan met alcoholmisbruik.

Advertentie

Nog eentje om het af te leren:

Ook dit filmpje slaagt er niet in om me te overtuigen van het feit dat veel zuipen per se erg is. Een man is chagrijnig terwijl zijn vriendin (?) wel in een goede bui is. Ze heeft een paar glazen op en haalt een geintje uit door flink wat ketchup op zijn friet te spuiten. Oei oei. Ten eerste: nee, ik care blijkbaar niet, en ten tweede: ik denk dat er in dit geval niks aan de hand was geweest als die man ook een paar pilsjes had gehad, dan had-ie niet zo butthurt gereageerd op een flauw grapje.

Tot mijn tiende levensjaar ben ik blootgesteld aan deze overheidscampagne die mensen aanspoort hun drankgebruik te matigen. Ik wist toen hoogstwaarschijnlijk nog niet eens wat drank was, en als ik het wel wist, verkoos ik Yogho! Yogho! boven een glas wijn. Ik kan alleen maar raden wat er zou zijn gebeurd als Postbus 51 beter werk had geleverd met de campagne 'Do You Know, Do You Care'. Ik had waarschijnlijk gewoon mijn school afgemaakt, bij een respectabel bedrijf gewerkt, een flink salaris gehad, een rijbewijs, een gavere huid, een beter humeur, minder schulden, minder dubieuze vrienden. De lijst is lang.

Nee, neem dan dit filmpje van Veilig Verkeer Nederland. Nadat ik die zag, begin jaren negentig, heb ik nooit meer een vlieger aangeraakt.