Nobody Beats The Drum is terug, sterker en beter dan ooit tevoren

Foto's door Maeve Stam

Nobody Beats the Drumhield Amerika het afgelopen jaar volledig in zijn greep met een karakteristieke, visuele show en harde, intense electro die hoogstwaarschijnlijk een aantal epileptische aanvallen heeft veroorzaakt. Maar na een krankzinnige tien jaar is het driekoppige gezelschap uit elkaar gegaan. Nu blijft alleen OG, Sjam Sjamsoedin, over als het sologezicht van NBTD. We spraken af met Sjam om te praten over het opsplitsen van de groep, wat hij ervan vindt om verder te gaan als soloact en het verschil tussen muziekscenes in de VS en Europa.

THUMP: Hoe is NBTD ooit opgericht?
Sjam: Ik begon deze groep in 2003, ik deed in mijn eentje mee aan de Grote Prijs van Nederland. Het was in principe alleen ik met een drumcomputer. Aan de hand van de demo's die ik had ingezonden, mocht ik meedoen aan de competitie, maar ik had geen idee wat ik moest gaan doen. Ik bedacht dat ik een band, of iets in die richting, nodig had. Dus ik vroeg Jori of hij mee wilde doen. Ik kende hem van een andere band waar ik in had gespeeld en wist dus dat hij heel goed keyboard kon spelen. Toen vroeg ik mijn toenmalige huisgenoot Rogier of hij ook wilde mee doen. Hij studeerde animatie, en dat leek mij wel een mooie aanwinst voor een vreemde band. Nou ja, we kwamen in de halve finale, toen de finale en uiteindelijk wonnen we zelfs. We waren gewoon drie onwetende, naïeve en koppige kinderen die geen idee hadden waar we in verzeilden. Vanaf dat moment kregen we boekingen voor festivals en gingen wij verder als Nobody Beats The Drum.

Wat heeft geleid tot jullie grote doorbraak in de Verenigde Staten?
We waren vooral gefocust op onze liveshows. We wilden altijd de beste live optredens met visuals en richtten ons op de perfecte combinatie van visuals en audio, maar we hadden ons materiaal nooit opgenomen. Het duurde dan ook erg lang om een album te maken. We speelden alleen live op festivals en in clubs door heel Europa. Het was altijd geweldig en we werden ieder jaar ietsje beter. We hadden geen hit die ons wereldwijde bekendheid zou opleveren, maar we groeiden gestaag. Maar afgelopen jaar kregen we de kans om naar de VS te gaan en dat werd verreweg het beste jaar voor onze band ooit. Zes van de twaalf maanden waren we aan het touren, mensen aan het ontmoeten en aan het reizen door heel Amerika. Het was fantastisch en indrukwekkend. Het was als een jongensdroom die uitkwam om met z'n vieren te kunnen touren in een grote bus.

Waarom heb je besloten om verder te gaan als soloartiest?
We hadden een label dat ons heel erg graag wilde tekenen. Ze boden ons een multi-album deal aan, heel erg serieus allemaal. De onderhandelingen waren erg lang en er werd veel gevraagd van beide partijen. Uiteindelijk konden Jori en Rogier zich niet binden aan wat er van hun gevraagd werd. Ze werden een beetje bang. Het is niet alsof ik het ze kwalijk neem, ik zou ze nooit iets laten tekenen waar ze niet achter staan dus ik begrijp hun keuzes. Maar dit gebeurde allemaal op het moment dat ik er helemaal klaar voor was om verder te gaan en toen besloten zij juist het tegenovergestelde te willen. Het was moeilijk maar we zijn nog steeds hele goede vrienden en ik hou van ze, dat zal altijd zo blijven. Maar nu komt het weer op mij alleen aan, net als in het begin!

Heeft dit veranderd hoe jij te werk gaat als muzikant?
Het heeft me wel veel nieuwe mogelijkheden geboden en soms moet je gewoon zelf iets doen. Je bent volledig verantwoordelijk voor alles wat er gebeurt, er is niemand anders die je de schuld kan geven als iets fout gaat. Ik zit nu de hele tijd in de studio te werken aan nieuw materiaal. Ik heb even afstand genomen van touren en zit te denken aan een nieuwe liveshow die vooral focust op de muziek en mijn sound.

Je show staat nogal bekend om de gestoorde visuals, hoe zal dat nu gaan?
Rogier is nog steeds betrokken bij de visuals. De show zal niet hetzelfde zijn als toen NBTD nog uit drie mensen bestond, maar ik heb al gesproken met production designers en andere visual artists om te zien wat we nu kunnen gaan doen. De grote visuele show die we hadden was een groot onderdeel van Nobody Beats The Drum als een driepersoonsact. Nu het een eenpersoonsact is, zijn we iets nieuws en origineels aan het bedenken dat even indrukwekkend zal zijn. Maar het heeft tijd nodig om te ontwikkelen.

Heeft dit je sound beïnvloed, nu je een soloartiest bent geworden?
Ik denk dat wij onszelf over de jaren hebben gelimiteerd tot een bepaalde sound, maar nu ik alleen ben en constant in de studio zit, heb ik veel aan mijn sound kunnen werken. Een deel ervan is hiphop, sommige dingen zijn early rave en andere dingen juist house of techno. Dezelfde invloeden die wij voorheen hadden, maar nu geef ik het meer ruimte zodat het niet in een bepaald genre hoeft te passen. Weer een soloact worden was eng, maar ook bevrijdend.

Hoe heeft de muziekscene zich ontwikkelt sinds jij tien jaar geleden bent begonnen?
Dat is moeilijk te zeggen, want ik ben zelf ook veranderd. Tien jaar geleden waren we ons niet echt bewust van de scene, we waren gewoon kinderen. Ik kan me nog de eerste keer herinneren dat wij naar een festival gingen - we wisten niet waar we belandden, met al die gek geklede mensen. Nu zijn er ontelbaar veel festivals gedurende de zomer in Nederland, dat was eerst nooit zo. De muziek is nu ook heel erg versplinterd in Europa. Er is niet slechts één grote stapel van muziek die 'EDM' wordt genoemd. Er zijn heel veel scenes voor veel verschillende sounds, erg anders dan in de VS.

Hoe verschillen de scenes van elkaar?
De VS verschilt erg van Nederland. Er zijn veel jonge ravekids in Amerika, jongens en meisjes die gewoon hard willen gaan en hun neonsticks willen rondzwaaien. In Amerika gaat het gewoon hard, de energie daar is heel aantrekkelijk. Maar er is een andere kant van dancemuziek wat een heel ander gevoel geeft, dieper, in jezelf. Het is je één voelen met de muziek…Sorry, ik klink echt als een of andere hippie, maar er is een andere 'wereld' waar het niet alleen maar gaat om fistpumping. Een deel van de muziek die nu populair is in Amerika is naar mijn idee niet de meeste inspirerende muziek.

'Let it go' is je aankomende release, je eerste sinds je weer alleen verder gaat. Hoe kwam die track tot stand?
Dit was vlak nadat Jori en Rogier hadden besloten uit elkaar te gaan en het was ook echt net uitgegaan met mijn vriendin. Ik was zo boos en heb mezelf toen opgesloten in de studio. 'Let it go' dwingt mij er ook echt toe om het los te laten. Shit gebeurt en er komen altijd veranderingen op je pad, je moet leren om het gewoon los te laten. Maar de uitdrukking 'Let it go' is zo algemeen dat het toepasselijk is op allerlei verschillende situaties.