We spraken met het creatieve brein van Sensation

Aanstaande zaterdag vindt Sensation voor het vijftiende jaar op rij plaats in de Amsterdamse ArenA. Voor dit jubileum werd in samenwerking met ID&T, de organisatie achter Sensation, al het beste van de afgelopen edities bij elkaar gebracht tot één groot spektakel, genaamd 'The Legacy'. Sander Vermeulen is als Creative Director van Sensation wereldwijd verantwoordelijk voor het creatieve gedeelte van de Sensationfeesten. Maar hoe komt een feest als Sensation eigenlijk tot stand? En wat doet Sander precies als Creative Director? We zochten hem op in de ArenA.

THUMP: Sander, wat doe je eigenlijk als Creative Director van Sensation?
De Creative Director is verantwoordelijk voor het samenstellen van een show, die we in première laten gaan in Amsterdam, en waarna we er zo'n beetje de hele wereld mee overreizen. Met het bedenken, creëren en opzetten van een show ben je het hele jaar bezig. Omdat we met de show zoveel reizen moet je creatief kijken naar showelementen die te vervoeren zijn en moet je van een container de ruimte optimaal benutten, want zo'n container kost al gauw acht tot twaalf ruggen en we willen ons geld niet in loze ruimte stoppen – we gebruiken bijvoorbeeld veel opblaasbare decorstukken.

Beperkt dat dan niet de creatieve vrijheid?
Ja, het beperkt de creatieve vrijheid wel, want een stage maken van hout kan je wel vergeten. Dat we de hele wereld overgaan geeft ons echter wel mogelijkheden, want de landen betalen een gedeelte mee en daardoor krijgen we meer budget waarmee we weer dingen kunnen ontwikkelen en realiseren.

Deze zaterdag zullen er veel elementen van de afgelopen vijftien jaar terugkeren. Zijn er ook elementen die speciaal ontwikkeld zijn voor deze show?
Ja, in de lucht hangen elementen van hout waarin doeken zijn gestoken. Die zijn puur ontwikkeld voor deze show, want als je de doeken eruit zou halen kan je ze er niet meer inkrijgen. Met die elementen zijn ze in de loods al twee maanden bezig. Als we die in de container zouden stoppen, gaan we Andre Rieu achterna, omdat je er dan zoveel nodig hebt. Voor deze show maken we gebruik van de beste elementen van de afgelopen vijftien edities en daar proberen we een 2.0 versie van te maken. Als je naar de led-ballen van 2011 kijkt gebruiken we daar deze keer 132 ballen van, waar we ieder vijf effecten instoppen. Dat zijn ongeveer de effecten voor anderhalve keer Sensation. Ook zijn er lasers van 35 watt in plaats van 18, waardoor een moeilijke kleur als rood nu echt fel, helder en diep is. Ook kunnen we vluchtelementen tegenwoordig horizontaal verplaatsen.

Hoe komt een nieuwe show tot stand?
Dat is elke keer weer anders. Het is niet zo dat je per se eerst het thema hoeft te hebben. Soms vinden we iets bizars en bouwen het daaromheen of zijn er ontwikkelingen op technologisch gebied. Daarnaast proberen we uit zo'n beetje alles inspiratie op te doen, of dit nu bij een show in het buitenland, op vakantie, het toilet of onder de douche is.

Kan je een voorbeeld noemen van een inspiratiebron die jullie gebruikt hebben voor een show?
De led-ballen die ik net noemde zijn het beste voorbeeld. Ik zag een filmpje van een kungfu-master uit Shanghai die achthonderd balletjes liet bewegen. Door dat filmpje dacht ik, "hoe vet zou het zijn als we zoiets kunnen doen bij Sensation en ballen boven het publiek kunnen laten zweven?". We zijn toen naar de World Expo in Shanghai gevlogen om het te bekijken en wisten gelijk dat we het moesten doen. Je moet de arena een beetje als een vissenkom zien – door de ballen die we naar boven en beneden kunnen laten bewegen, maken we optimaal gebruik van de ruimte, wat we nog niet eerder hadden gedaan. Voor inspiratie kijken we verder ook naar voorstellingen van Cirque du Soleil en grote shows in Las Vegas - wat daar gebeurt is echt bizar. Als we iets tofs zien, gebruiken we het als inspiratie, maken we er iets anders van en implementeren we het in onze show. Het moet als inspiratie dienen en zeker geen copy paste zijn.

Zijn er ook dingen die je bedenkt die niet goed uitpakken?
Er zit altijd wel iets bij dat niet goed uitpakt of waar je te grote verwachtingen van hebt. Veertigduizend mensen in het wit is al vet, maar door een gadget te geven proberen we interactie te creëren, en dat is niet altijd even goed gegaan. In 2007 deelden we bijvoorbeeld in samenwerking met Pepsi een ketting met een hartje eraan uit, waar vijf rode led-lampjes in zaten. Tijdens de megamix hadden we een geluid van een hartslag, en het idee was dat de hartjes zouden gaan branden bij de vierde hartslag. Ver daarvoor zagen we al dat een hoop hartjes brandden. We snapten er niets van, want wij hadden ze nog niet aan gezet. Het bleek dat mensen dachten dat ze het niet deden en dat ze er achter waren gekomen dat als ze het hartje in hun drankje deden ze het wel deden. Er ontstond daardoor namelijk kortsluiting in het hartje, waardoor de lampjes het deden.

Wat is het mooiste moment dat je hebt meegemaakt in de geschiedenis van Sensation?
Voor mij was dat mijn eerste keer in Chili. Eerste keren in het buitenland zijn in het algemeen al mooi, omdat je ziet dat doodnormale jongens uit Landsmeer een idee kunnen bedenken dat wereldwijd aanslaat, maar denkend aan die ene keer in Chili krijg ik weer kippenvel. We kwamen daar bij een oud treinstation aan, ontworpen door Eiffel. Toen ik bij de ingang stond werd me gevraagd of ik op de foto wilde, waar ik eerst nog dacht dat ik een foto moest maken. Stond ik daar dan met een Chileense dame terwijl haar vriend een foto van ons maakte. Al bij het begin van de show begon het publiek te gillen. We dachten toen nog, "niet weer hè", omdat dit bij een show daarvoor in St Petersburg ook gebeurde, maar toen was dat omdat er een klein brandje was. Nee, de Chilenen waren gewoon zo uitbundig en puur. Toen de laatste plaat, Seven Nation Army van The White Stripes, op werd gezet, projecteerden we onder andere een Chileense vlag. Toen keek iedereen opeens niet meer naar de dj's maar naar de regie. Dat moment mocht voor ons wel tien uren duren, maar het waren slechts zeven minuten.

Hoe ziet zaterdagnacht er voor jou uit?
Zie je de regie daar? Daar kom ik niet meer vanaf. Dat is waar alles samenkomt. Je bent een jaar bezig met een plaatje en je hebt het dan productioneel in elkaar, maar zaterdag valt het allemaal showwise pas in elkaar. Het gevaar is dat we teveel tegelijk aanzetten en je krijgt dan al heel snel kermis. Mijn rol is om ervoor te zorgen dat de dynamiek erin blijft. Het gebeurt weleens dat er te veel wordt aangezet en je rommel krijgt, dan grijp ik in en stuur ik er bijvoorbeeld even eentje naar het toilet. Drie jaar geleden ben ik zelf weggestuurd, omdat mijn vrouw aan het bevallen was van onze dochter. De verjaardag van mijn dochter vindt daarom wel in een ander weekend plaats, want zaterdag zit ik gewoon bij de regie.