Kevin Saundersons tipt jonge producers: "Ga altijd voor je eerste instinct."

Foto: Phil Conners 

Toen Movement, toen nog bekend als Detroit Electronic Music Festival, werd opgericht in 2000, werd het geprezen als een geweldige viering van techno in zijn geboortestad. Viertien jaar later behoord het festival nog steeds tot een van de beste festivals voor elektronische muziek ter wereld. Het blijft elke keer weer duizenden mensen binnenhalen, die minstens zo gepassioneerd zijn over de muziek als de oprichters van het festival zelf. De stad Detroit heeft het laatste anderhalve decennium een hele hoop verandering gezien, maar Movement is en blijft een onbetwiste bouwsteen van het stadsleven. En met wie kunnen we beter praten over de impact van techno, dan met een van de oprichters en eenderde van de beroemde Belleville Three—Kevin Saunderson.

Terwijl ik in de koele, met air-conditioning voorziene ruimte zit achter de Red Bull stage, wacht ik op Kevin en zijn zonen Dantiez en Damarii, die bezig zijn met de laatste testen voor de nieuwe Roland hardware op de display naast ons. Terwijl ik uit het raam kijk, zie ik enorme massa's festivalgangers, dansend in de zon. De bas laat de ramen trillen, en in de hoeken van het plaatje steken de GM torens er wat onheilspellend bovenuit. Opeens dringt het tot me door waar ik ben en wie ik op het punt sta te ontmoeten. Deze stad is kapotgemaakt door kapitalisme en vriendjespolitiek, gered door de mensen die het zwaarst getroffen zijn en gered door hun muziek. Het is onwerkelijk. De poëtische ironie van het uitzicht lijkt wel van te voren bedacht.

Ik ontwaak uit mijn dagdroom als Kevin de laatste hand legt aan het klaarmaken van de Roland apparatuur. Ik tracht nog even mijn zweethandjes af te drogen, maar zonder grappen, ik ben zo nerveus dat de normaal altijd werkende truc van handen-op-broek mislukt. Hierdoor ziet het er allemaal nog ongemakkelijker uit, ik sta daar maar met mijn handen op mijn bovenbenen. Dit begint lekker, ik sta op het punt om een van de grootste legendes op het gebied van techno te ontmoeten, een van de pioniers van een sound waar de wereld mee is geïnfecteerd. Iemand die duizenden mensen heeft geïnspireerd om hun eigen interpretatie van muziek te creëren, te spelen en te ontwikkelen, en ik krijg spontaan een tic van nervositeit. Ik schud zijn hand, lach ietwat verontschuldigend en we nemen plaats voor het interview. We worden enkele keren onderbroken door andere leden van de Saunderson clan, die duidelijk niet doorhebben dat mijn hart al in mijn keel zit en mijn hart met elk familielid sneller begint te kloppen. Op een gegeven moment zit ik met op zijn minst drie generaties van de Saunderson familie. Maar geen druk. Uiteindelijk richt Kevin zijn aandacht op mij en stel ik al stotterend mijn eerste vraag. Ondanks dat ik zo nerveus ben, ontspan ik toch enigszins door Kevins rustige uitstraling en hartlijke lach, de conversatie komt eindelijk op gang.

Oorspronkelijk komt Kevin uit Toronto, een stad waar het lijkt alsof er constant gevochten wordt tegen alles wat met elektronische muziek op publieke plekken te maken heeft. Ik was gefascineerd door hoe de liefde voor het festival en de muziek zich verspreidde door de stad. Ik vroeg Kevin ernaar, wat hij dacht dat de essentiële onderdelen waren voor de ontwikkeling van muziek in een stad. Zijn antwoord was simpel:

"Het gaat om de muziek. Je moet de juiste muziek hebben, de echt goede muziek. Je hebt de mensen nodig die inspireren, niet de volgers. In het begin was dat mijn filosofie. Toen ik Juan Atkins en Derek May ontdekte, dacht ik meteen ik wil doen wat zij doen, maar dan wel met mijn eigen niche. Wat Detroit en onze rol in het creëren van muziek heeft gedaan door de tijd heen zie je over heel de wereld terug - we hadden gewoon besloten dat we ergens moesten beginnen en kijk waar we nu zijn."

Ik ben nieuwsgierig of de stad zelf ook een supporter is van het festival of dat de stad zich er enigszins tegen verzet. Kevin legt me uit dat toen hij in 2005 het festival overnam, de stad het grootste probleem vormde om de volgende editie te realiseren. "Ik zei tegen hen, kom niet op het laatste moment naar me toe. Natuurlijk deden ze dat wel en ik moest een moeilijk besluit maken. De stad was erg gangster in die tijd - ik haat het om het zo te zeggen, maar dat is wel waar het op neer kwam. Op dat punt trok ik mijzelf een beetje terug, maar Paxahau, die ik binnen had gehaald om het festival te runnen, namen het over en dit waren de juiste mensen voor de job. Ik reis heel de wereld over, Derrick reist heel de wereld over, Carl ook. Hoe goed wij ook weten wat er allemaal moet worden gedaan en geregeld voor een festival, het is toch moeilijk om dit allemaal te regelen terwijl je gigs over heel de wereld hebt en je toch nog moet zorgen dat alles klaar is voor een weekend per jaar. Dus het is nu in de juiste handen."

Kevin moet die avond van negen tot kwart voor tien spelen op de Made in Detroit stage. Een optreden dat Origins heet. Hij gaat b2b spelen met een nieuw/jong iemand en een ouder iemand uit de Detroit-scene, het idee erachter is dat ze met zijn drieën gaan jammen om klassieke en moderne interpretaties van de Detroitsound ten gehore te brengen. "Ik wil dat mensen kunnen zien wat ik doe, wat ik speel," zegt Kevin, als referentie naar het idee achter Origins. "Ik speel niet maar één sound, ik heb een hoop variatie in mijn sets. Iedereen die vanavond op het podium staat is persoonlijk uitgekozen, van de jongere gasten tot de gasten die al wat langer meegaan. Deze act is om de integriteit van onze muziek te laten zien en te beschermen; dat deze muziek niet zo maar ergens vandaan kwam. Het is hier onstaan."

Als ik Kevin vraag naar zijn persoonlijk gekozen jonge artiesten, ben ik ook benieuwd naar het belangrijkste kenmerk dat hij zoekt in deze artiesten. "Ik denk dat het eerste aspect werkinstelling is. Je hebt echte vastberadenheid nodig. En natuurlijk talent, maar soms duurt het even voor dit talent zicht ontwikkelt, volwassen wordt, beter wordt, soms is er tijd nodig om een eigen sound te ontwikkelen en de instrumenten beter te begrijpen."

Dit is een mooie kans om hem meteen te vragen welk advies hij wil geven aan jonge producers en dj's die graag met hem zouden willen werken. "Kijk, alleen omdat je muziek mij de eerste keer niet op viel, houdt dat niet in dat ik later niet naar je werk ga luisteren." antwoordt Kevin. "Je hebt vastberadenheid nodig. Jongeren willen heel snel met muziek werken, maar ze moeten eerst hun skills ontwikkelen. Dat is waar ik naar op zoek ben. Daarnaast: ga altijd voor je eerste instinct. Altijd. Je kan je niet schamen als je voor je instincten gaat. Als je jezelf laat overhalen door iemand anders, naar een weg die niet de juiste is voor jou, dan moet je je schamen. Dit zal niet gebeuren als je bij jezelf en je eigen gevoel blijft."

Ik reageer dat dit mantra hem in ieder geval veel goeds heeft gedaan. Hij grinnikt even, terwijl hij uit het raam kijkt naar de massa's mensen achter ons. "Ja, dat heeft het zeker. Kijk eens waar we zijn."

Op dat moment komt Kevins zoon Damarli aanlopen om met zijn vader te praten. Kevin stelt ons voor en we schudden elkaar de hand. Gelukkig zijn mijn handen weer normaal en word ik bespaard van nog een gênant moment. Hij glimlachte en zegt: "Leuk je te ontmoeten," en voegt zich bij zijn broer en de Roland apparatuur om die verder te testen. Allebei Kevins zonen zijn producers, dus ik vraag Kevin hoe zij hem helpen om de muziek van zijn label vernieuwend te houden en met het vinden van nieuwe artiesten.

"Mijn zoon is mijn A&R, dus alles gaat eerst naar hem voordat het bij mij komt. Hij weet wat ik vet vind en wat ik zoek, en wanneer hij iets heeft wat hij vet vindt of denkt dat ik het vet vind, dan halen we ze binnen en beginnen we. We zoeken artiesten die een aantal platen willen doen, die aan hun carriere willen werken en niet zo maar even hebben besloten om een plaatje te gaan maken."

Helaas komt mijn tijd met Kevin tot een einde. Ik bedank hem voor zijn tijd en word getrakteerd op een grote glimlach van hem en een langzame knik. "Het was me een genoegen, veel plezier op het festival!"