De video van I Look Like I Look In A Tinfoil Mirror van Call Super legt op een perfecte manier de willekeurigheid van een nachtje uit vast. De zoektocht naar een feestje dat beter is dan de andere, de dronken chaos en anarchie in het openbaar vervoer herkennen we allemaal. De clip is met een iPhone opgenomen in Berlijn, Amsterdam en Praag. Je ziet het jongere nichtje van Call Super en haar vrienden aan het einde van een nacht, waarin ze de laatste schooldag van het jaar vieren. Ze misdragen zich in de trein en dansen op het perron. Het vangt precies dat vage moment waarop de avond plots een ochtend wordt.
“Ik wilde iets dat ik zelf niet mee heb kunnen maken in de zomer nadat ik klaar was met school,” legt Call Super oftewel Joe Seaton mij uit via Skype vanuit zijn huis in Berlijn. “Er verandert iets wanneer je ouder begint te worden en ik wilde graag een stukje van dat moment vangen.”
Advertentie
Op zijn album Arpo, dat deze week uitkomt op Houndstooth, is Seaton terug met de dwarse techno en house die ook op zijn debuutalbum Suzi Ecto te vinden zijn. Hoewel hij op allerlei manieren zijn muziek heeft uitgebracht, zegt Seaton dat vinyl toch de beste vorm is om zijn tracks te ervaren. “De A-kant is heel verwarrend omdat je vluchtig door verschillende gemoedstoestanden gaat. Maar dan draai je de plaat om en dan begint de B-kant met dezelfde track als de A-kant. Vanaf daar val je een andere wereld binnen. Een verzameling troebele beelden wordt weggeveegd.”Seaton is opgegroeid in Londen maar zoekt nadat hij is afgestudeerd naar een andere plek. “Ik zag niet echt een toekomst in Londen. De creatieve industrie daar draait alleen maar om geld en dat werkt beperkend. Je wordt naar vooraf vastgestelde paden geleid waarbij je jezelf en je werk moet verkopen. Ik kwam hier om mezelf de vrijheid te geven om te kunnen groeien. Berlijn was leeg en goedkoop, dat hielp me daarbij.”
Image: Houndstooth Records
Seaton woont al bijna tien jaar in Berlijn en heeft de stad zien veranderen door verschillende golven jonge mensen, die daar kwamen wonen om te feesten en om te groeien op creatief gebied. “Rond 2006 was de stad nog steeds vrij leeg, er was veel ruimte en troep. In dit tijdperk van goedkoop reizen en mobiliteit is het een magneet geworden voor jonge mensen, waardoor die ruimte nu gevuld is.”Hoewel hij erkent dat ook hij ooit onderdeel was van zo’n jonge creatieve golf, heeft de reputatie van de stad er wel voor gezorgd dat Berlijn op muzikaal gebied conservatief is. “Mensen komen hier met een hokjesmentaliteit. Daar gaan ze ’s avonds ook mee uit. De clubs werken daarom met diezelfde hokjesmentaliteit en dat werkt conservatisme in de hand. Ik voelde me in eerste instantie aangetrokken tot house en techno omdat die genres op een bepaalde manier het minst gedefinieerd waren. Ik hoor meer dan alleen een kickdrum en een baslijn. Voor mij is het een raster waar je alles wat je bedenkt in kunt hangen. Je zou een BB King-nummer of reggaeplaat kunnen pakken en het om een house- en technoset heen kunnen bouwen. Mensen dansen daarop.”Het is al even geleden dat er muziek van Seaton is uitgekomen, mede doordat hij als onafhankelijke artiest zijn tijd wil nemen en wil doen wat hij zelf wil. “Het is anders dan wanneer je in een band zit of bij een groot label hebt getekend. Je zou gemakkelijk je hele carrière platen voor in de club kunnen maken. Dat is precies wat ik deed na Suzi Ecto. Ik wachtte totdat ik een duidelijke visie had over hoe ik het eerste album wilde opvolgen. De manier waarop ik werk wordt volledig door het proces geleidt, dus pas wanneer je visie een soort zachte wolk wordt, kun je ergens aan gaan werken.’’De dj en producer heeft ook muziek gemaakt onder de namen Ondo Fudd en Elmo Crumb, en bracht platen uit op labels als Dekmantel en The Trilogy Tapes. Begin dit jaar kwam hij met de single Arpo Low waar je een tekening bij kreeg, en in februari maakte hij de Fabric 92-mix.Seaton legt uit dat Fabric een van de eerste clubs is waar hij heen ging en dat het een eer is om voor de mixserie gevraagd te worden. “Toen ze die vraag stelden was mijn eerste reactie: “Oh, shit”. Niet alleen omdat de club invloed op me heeft gehad maar ook omdat mix-cd’s nu langzaam aan het verdwijnen zijn. Dit zou zomaar de enige commerciële mix-cd kunnen zijn die ik ooit ga maken, want die dagen zijn een beetje voorbij.”‘Arpo’ komt op 10 november uit.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
