Zo is het om op te groeien in een dj-familie

In 1977 ging Dansen bij Jansen open, op de plek waar tegenwoordig Disco Dolly zit. Als je ouders in het Amsterdam van de jaren tachtig tieners of twintigers waren, is de kans groot dat ze er wel eens kwamen. Je sprak toen nog niet van clubs maar van bardancings; het was de tijd voor house en er werd gedanst op soul en disco. Dj's werkten in loondienst, waarvan het grootste gedeelte gelijk weer opging aan platen. Veel bleef er niet over om van te leven – een schraal contrast met dj's van nu die de wereld overvliegen.

Misschien is het inmiddels cool om te zeggen dat je ouders dj's zijn, in die tijd was het een stuk minder glamoureus. Iemand die dat kan weten is Laura Kam. Ze groeide op met twee ouders die dj waren van beroep. Dr. Tiong en DJ Sylvia staan aan de bakermat van de Nederlandse dj-scene en draaiden op plekken als De Richter, Soulkitchen, Mazzo, Dansen bij Jansen, Odeon en later in de RoXY. Ondanks dat Laura van dichtbij zag dat het dj-bestaan niet makkelijk te combineren viel met een normaal gezinsleven, is ze toch in haar ouders voetsporen getreden. Ze draait als dj KAMMA en organiseert samen met dj Masalo de Brighter Days-feesten. Ik sprak af in het ouderlijk huis van Laura in Amsterdam-Oost, met de hele dj-familie.

THUMP: Dr. Tiong, u was de eerste binnen de familie die zich waagde aan de draaitafels.
Tiong: Klopt, maar ik studeerde eerst geneeskunde. Er was veel druk vanuit de familie om te studeren, gezien mijn vader dokter was. Maar toen in 1977 de Dansen bij Jansen openging, was ik niet te houden. Het gaf me de kans om als baan met mijn grote liefde bezig te zijn. Mijn ouders waren hier uiteindelijk erg schappelijk in, ze hebben me altijd gesteund.

Je vertelde dat je een keer een enorme fout hebt begaan in de Dansen bij Jansen – wat gebeurde er?
Tiong: Op een avond kwam er een donkere jongen op me af gelopen. Hij liep er een beetje shabby bij. Hij gaf me een cassette en vroeg me of ik deze wilde afspelen. Ik draaide sowieso platen en wist me geen raad met een cassette. Toen vroeg hij: "Do you know who the fuck I am?" Ik had geen idee en zei dat ook, en toen liep hij boos weg. Later kwam ik erachter dat het Dr. Dre was.

Ken je Sylvia uit de Dansen bij Jansen-tijd?
Tiong: Niet uit de Dansen bij Jansen zelf, ik leerde Sylvia kennen in een van de vele tenten waar ik toen draaide. Op die bewuste avond draaide ik een plaat van Burundi Black, een heerlijke Afrikaanse trommelplaat. Zij kende het nummer tot op het bot en stapte op me af. We raakten niet uitgepraat over muziek. Een instant klik.

Jij bent daarna ook gaan draaien Sylvia?
Sylvia: Vrouwelijke dj's waren schaars in die tijd, er waren er misschien drie in heel Nederland. Toentertijd was dj'en hetzelfde als een negen-tot-vijfbaan, maar dan van negen uur 's avonds tot vijf uur 's ochtends. Je moest vaak ook echt solliciteren. Ik begon met draaien op een plek waar ik daarvoor als barvrouw werkte, en later kwam er een vacature vrij bij de Dansen bij Jansen. Na een avond proefdraaien werd ik daar aangenomen.

En toen jullie allebei werkten als dj, kregen jullie Laura.
Sylvia: Op dat moment was ik 27 en het was niet helemaal gepland, maar Laura was meer dan gewenst. De invloed was desalniettemin erg groot. Ik draaide op veel verschillende plekken, meerdere nachten per week.

Tiong: Toen Laura eenmaal geboren was, werd alles veel drukker. Ik draaide tot diep in de nacht en daarnaast werkte ik soms in een platenzaak. Laura moest er elke ochtend gewoon om zeven uur weer uit, dus er kwam veel terecht op de schouders van Sylvia. Het was heftig, vooral voor haar.

Kwam jullie vaste inkomen helemaal uit het draaien toen?
Tiong: Ja. Het was aardig te doen. Het meeste geld ging op aan platen, maar aan de andere kant hadden we ook gewoon twee auto's. We geven niet veel om mooie dingen, als het maar functioneel is. Ik denk dat we Laura wel konden voorzien in alles.

Laura: Nou ja pap, ik droeg als kind wel regelmatig oude en te grote kleren.

Sylvia: Dj's verdienden gewoon niet veel geld vroeger. Ze waren in loondienst van de club en kregen twintig gulden meer dan de barman op een avond, dus je moest veel werken om je geld te verdienen. Daarom draaiden we vaak vier of vijf nachten in de week. Met werk dat overdag is gaat dat wel, maar vijf nachten per week is heel pittig.

Hoe beleefde jij deze tijd Laura?
Laura: Vaak ging ik met mijn ouders mee naar lege clubs als ze moesten opbouwen. Vervolgens gingen we naar huis, zochten mijn ouders platen uit en kwam de oppas. De oppas bleef vaak slapen tot mijn ouders thuis kwamen; typisch is dat ik nooit echt goed kon slapen tot ze er weer waren. Wat ik me ook herinner is dat ik een keer bij de garderobejuffrouw zat in de RoXY toen er geen oppas geregeld kon worden.

Sylvia: Er was een feestje in de RoXY dat al vroeg begon en de oppas kwam niet opdagen. Iedereen die normaal kon invallen viel uit omdat het zo'n mooie dag was. Uit nood nam ik Laura maar mee. Ik zette haar bij de garderobejuffrouw neer, maar ik kon het gelukkig aardig afwisselen omdat ik back to back draaide. Een gelukje.

Het klinkt als een druk leven.
Tiong: Met een hoop onmogelijkheden. Het had veel invloed op de regelmaat van ons leven en tegelijk wilden we Laura niets tekort doen. Maar er moest wel geld verdiend worden en dj'en was gewoon ons vak. Er kwamen veel studenten als oppas over de vloer.

Vonden je klasgenoten je niet het coolste meisje van de klas Laura, met twee ouders als dj?
Laura: Nee. Ze vonden het raar. Ik speelde een keer met een vriendinnetje buiten en toen kwam die standaard vraag: wat doen je ouders? Ze begrepen er niets van – ze dachten bijvoorbeeld dat mijn ouders gekke blote pakjes droegen in de club, net als in de videoclips van toen.

Tiong: Het was toen ook nog niet het gerespecteerde beroep zoals dat het nu wel is. Tegenwoordig ben je artiest. Toen had je een fulltime job in het nachtleven en waren de voordelen van het beroep er nog niet echt.

Laura: Toen ik een paar jaar terug naar de Trouw ging en Larry Heard hoorde, dacht ik: alles van deze man staat bij mijn vader in de kast. Toen besefte ik me wel dat ik toffe ouders heb. Vroeger verzweeg ik het eerder dan dat ik vertelde.

Wanneer besloot je je werk als arts weer op te pakken, Tiong?
Tiong: Toen Laura een jaar of zeven was. Het werk en de scene veranderde. Veel clubs in Amsterdam hadden het moeilijk. Het fenomeen Sjoerd Kooistra raasde op dat moment ook door de stad. Deze man kocht veel zaken, knapte ze op en verhuurde ze met wurgcontracten aan ondernemers die daar volledig aan ten onder gingen. Tenten als de Richter werden verkwanseld door Kooistra, en daarmee ook het uitgaansleven. Niemand was tegen die man opgewassen. Toen het wereldwijde icoon RoXY ook nog eens in vlammen opging, was dat een enorme klap voor de stad en het uitgaansleven van toen. Het was toen geen moeilijke keuze om weer aan de slag te gaan als arts. Als je vijf nachten per week werkt, holt dat je uit. Ik kon daar niet meer tegenop slapen, jarenlang is je klok omgedraaid. Ik was inmiddels al 39, dus het was erop of eronder qua mijn artsenbestaan – gelukkig kwam ik via het uitzendbureau goed terecht. Sylvia bleef wel gewoon doorgaan met draaien.

Sylvia: Ja, tot drie jaar geleden zelfs. Nadat Laura net was geboren heb ik even overdag gewerkt, maar ik ging toch weer steeds meer 's nachts werken. Ik deed veel privéfeesten en trouwfeesten, dat betaalde goed. Ik was eigen ondernemer en kon mijn eigen prijs maken.

En inmiddels ben je ook dj geworden Laura.
Laura: Aanvankelijk wilde ik het houden bij het diggen en luisteren van muziek, maar op een gegeven moment was ik meer met muziek bezig dan met andere dingen. Ik studeerde net als mijn vader geneeskunde, maar het voelde passief. Ik miste de creativiteit. Ik wilde niets liever dan fulltime met muziek bezig zijn.

Wat vinden jullie ervan dat Laura in jullie voetsporen aan het treden is?
Sylvia: Ze is een talent, heeft veel kennis, weet meer dan ik, en is beter dan ik ooit geweest ben. We hebben het haar nooit opgedrongen, zoals sommige mensen denken. Ze ontdekte bijna alles zelf.

Tiong: Ze heeft een muzikale drive die er nu uitkomt. Ze benadert het op een artistieke manier en weet hoe ze het over wil brengen. Sommige dj's draaien omdat de ene plaat op de andere past, maar dan ben je geen dj. Je moet het brengen. Ik ben zelf ook een purist en ben ervan overtuigd dat het in dance om de groove draait. Als het dat mist, kan het wat mij betreft de prullenbak in. Zoals bij een hoop techno: zo blank als de lak van deze tafel. Als dj moet je bepaalde eigenschappen hebben: muziek kunnen selecteren, de plaat kunnen 'brengen', het voorbereiden van de avond, nadenken over de kleur van een set en weten wat je ermee doet. Dit zie ik te weinig.

Sylvia: De poel dj's was toen ook veel kleiner. Nu is iedereen dj en download je alles gratis, terwijl wij vroeger al ons geld investeerden in platen.

Laura, zou je het net zo doen als je ouders mocht je ooit een gezin willen stichten?
Laura: Het was chaotisch, maar ik heb een gelukkige jeugd gehad. Ik werd op mijn elfde meegenomen naar een concert van George Clinton [Parliament-Funkadelic] in Paradiso – dat soort dingen was voor mij weer heel gewoon, in tegenstelling tot mijn klasgenootjes die met hun ouders om vijf uur groente aan het prakken waren. Dus nee, ik zou het niet anders doen dan mijn ouders.

De eerst volgende editie van Brighter Days is 26 april in Canvas met Mike Dunn.

Volg Kamma via Facebook // SoundCloud Like THUMP Nederland om niets te missen.