De 20 beste dj-mixes van 2016

2016 was een goed jaar om jezelf te verliezen in dj-mixes. Online radio gaat harder dan ooit, crate-diggende selectors trotseren met hun obsessieve sets de mainstages van festivals en er zijn bakken met wonderlijke nieuwe platen verschenen die dj's een goede reden geven om achter de decks te kruipen. Dit zijn de twintig mixjes die dit jaar lieten zien hoe spannend het kan zijn als een dj nieuwe muzikale connecties aangaat. Van sets die zo experimenteel klinken als nagels op een schoolbord tot stoffige house-edits van 50 Cent tot 'hoe de fuck flikte hij dat?'-overgangen van de Parijse tovenaar Teki Latex.

Mijn weekenden verlopen meestal als volgt: vrijdag blijf ik thuis om Boiler Room-filmpjes te kijken. De volgende ochtend word ik om zes uur 's ochtends wakker om de rest van de Boiler Room-sets te kijken, zoals anderen zaterdagochtend doorbrengen met het kijken van tekenfilms. Dus vertrouw me als ik zeg dat deze set van Odd Future-held Earl Sweatshirt een van de allerbeste was die het platform dit jaar te bieden had. Onder zijn alias Earl Fletcher ramt Sweatshirt door het uur heen met tracks van Lil B, 21 Savage, 2 Chainz en afgestompte instrumentals van gasten als Black Noi$e. Hij verkloot de helft van de overgangen, maar het maakt hem geen fuck uit, en het zou jou ook niet uit moeten maken. Dj'en gaat niet allen om Berlijnse veertigers die klaarkomen van subtiele overgangen, maar ook over een jonge rapper die Juvenile draait en een stel puberende skaters instrueert dat "it's time to back that ass up…fuck the bullshit." –Ezra Marcus

Er is iets betoverends aan deze slaperige sessie van de Balearic-prima donna Richard Moon, alias Moonboots. Jutro – "ochtend" in het Pools – is onderdeel van een serie gemaakt voor de zonsopkomst, en het is de allerbeste ochtendmix die ik het hele jaar heb gehoord. De voorzichtige synthesizers en het akoestische gitaargetokkel hebben een therapeutische werking, en dan op een veel interessantere manier dan het typische new age-geneuzel. En dan, rond de 36e minuut, gebeurt het. Vanuit de verstilling komt opeens Let Me In van Mike Francis langs, als een boot die geruisloos door het stille water snijdt. Het is teder en klein, maar met een kolossale impact. –Angus Harrison

De herwaardering van de Japanse househeld Soichi Terada is ongetwijfeld een van de lichtpuntjes in dit donkere jaar. Nadat Hunee in 2015 een compilatie uitbracht met obscure Terada-tracks uit de jaren negentig, werd Terada uit de obscuriteit getrokken en brak een nieuw hoofdstuk aan voor de beste man. Zo werd hij ook opgenomen in de Amsterdamse Rush Hour-familie en kreeg hij een hele reeks uitstekende boekingen. Terada heeft zijn charme geenszins verloren, en is ook nog in bezit van een indrukwekkende verzameling kleurrijke shirts. Beiden komen uitstekend naar voren in de mix hieronder. Op de tracklist staan zo'n beetje alleen maar Japanse deep house-tracks, en je hoort zijn gegrinnik bijna door de geluidsgolven heen. –David Garber

Eens in de zoveel tijd zal iemand met een toetsenbord en een inbelverbinding chagrijnig uiteenzetten hoe het verdwijnen van chillout-ruimtes in clubs de dood van de clubcultuur betekende. Ze maken best een punt, want na een paar uur kan de combinatie van een paar drankjes, drugs en een eindeloze four-to-the-floor wat teveel worden. Denk jij nooit: hey, zou het niet heerlijk zijn om nu op een ranzige fatboy te liggen in een ruimte vol lavalampen en vreemdelingen die net wat te aanrakerig worden omdat de pil net binnenklapt?" Oh nee, dat zou de hel zijn. Het zou beter werken als alle clubs door de wet worden verplicht om elke dag eventjes muziek te draaien die verwant is aan deze mix van Sassy J: een troostrijk uur aan jazz, knuffelrock en afrobeat-parels. Dankzij Sassy J – die dit jaar doorbrak met een paar heerlijke festivalsets, onmogelijk te Shazammen radiomixes en een charmant Dekmantel-videoprofiel – voelt de chilloutruimte cooler dan ooit. —Josh Baines

Via App opende haar Fact-mix in maart met een naamloze track van Asthyna, haar duo met Bookworms. Het zijn heerlijke lichtvoetige arpeggio's, die al veel te snel verdampen. Ze gebruikt Wilted Woman als bruggetje naar dystopische techno. Verminkte eigen platen botsen op mechanische floorfillers (de plaat van Christian Vogel valt in het bijzonder op) en daarmee creëert ze een paniekaanval langs de meest angstaanjagende producties. Ze eindigt met een kleine comedown, maar zelfs die is verontrustend en bijna buitenaards. De pracht van het begin, zo blijkt, was slechts een illusie. —Colin Joyce

Er stond opeens een heel stel dancehall-zwaargewichten op het podium van de O2 Arena in Londen, toen Mixpak deelnam aan de Red Bull Culture Clash dit jaar. Popcaan, Jubilee, Dre Skull, Spice, ze waren allemaal van de partij. Ze speelden tegen een garage-team (UKG All-Stars), grime (Wiley's Eskimo Dance) en Wiz Khalifa's Taylor Gang, en brachten het zwaarste geschut met zich mee: exclusieve dubplates en onstuimige riddims, geparkeerd tussen stadion-waardige hits als I Know There's Gonna Be (Good Times), Lean On en Boombastic. Oh, en de set eindigt met Popcaan die croont over een kolossale dub van One Dance. Het was waarschijnlijk het meest vreugdevolle meezingmoment van het jaar. —Max Mertens

De term "eentje om in de gaten te houden" wordt tegenwoordig vaker gebruikt dan ooit, maar in het geval van de jonge Australische Mall Grab kunnen we er niets aan doen: we willen het uit het raam van onze Uber schreeuwen terwijl zijn stoffige, verleidelijke house keihard door de speakers blaast. Na zijn heerlijke doorbraakhit Can't – met samples van Alicia Keys – heeft hij dit jaar een hele stroom aan liefdevolle, losjes klinkende releases uitgebracht. Er waren remixes, hiphop-edits, een Boiler Room waar hij risico's durfde te nemen, en natuurlijk uitstekend gecureerde mixes zoals deze voor i-D. Ik bedoel: wie komt ermee weg in een uur tijd edits van zowel 50 Cent als Craig David te draaien? Mall Grab, dus. –David Garber

De volledige titel van deze mix van Dedekind Cut voor NON is 'Black History Month in 3D', en die onderstreept nog maar eens dat de crew een missie heeft. De titel suggereert niet alleen het presenteren van geschiedenis, maar ook het aanbrengen van veranderingen in die geschiedenis om een meer complex en volledig beeld neer te zetten. Vandaar dat deze set niet keurig een enkel spoor volgt: Dedekind vermengt N.W.A met hardstyle, en Kate Bush met de paranoia van System of a Down, en dat alles aan elkaar gelijmd met het geluid van brekend glas en glossy geweld. Het is een diorama van decennia aan opstanden, verbazingwekkend krachtig in een halfuur gepropt. —Colin Joyce

Als je dit jaar in technoland verkeerde, is de kans groot dat je de naam van Volvox hoorde vallen. Ariana Paoletti is gelieerd aan Discwoman, en draaide vooral in en rond New York ontelbaar veel sets met hardnekkige acid. Daarmee testte ze elke keer weer je uithoudingsvermogen, en die ervaring bootste ze na voor haar debuut op de iconische Beats in Space-radioshow. Ze vlamt zo hart in deze zestig minuten dat je iPhone er spontaan van in de fik vliegt. Houd ons niet verantwoordelijk voor de schade, maar draai deze set vooral loeihard en onthoud haar naam.

Nog een producer die gelieerd is aan NON: ANGEL-HO uit Zuid-Afrika. Je zou Red Devil, een berg aan fonkelnieuw eigen platen, ook gerust een album kunnen noemen. Maar goed, deze chaotische release voelt meer als een dj-set dan een volwaardig album. Tussen het nerveuze geruis en vertraagde industrial klinken ook langzaam voortkruipende clubtracks, het is vaak onduidelijk waar een track begint of eindigt, en de geluiden zijn onconventioneel, vaak zelfs oncomfortabel. Tegelijkertijd is Red Devil is een verbluffend voorbeeld wat je kunt bewerkstelligen als je de grenzen van een dj-set oprekt. –Colin Joyce

Een fantastisch nummer kan een fris briesje blazen door de meest aardse momenten van het leven, maar een echt uitzonderlijke mix kan je op een reis nemen waar tijd smelt en zelfs verdwijnt. We hebben al talloze keren gezien dat Hunee en Antal een gave hebben om je met muziek naar spirituele oorden te gidsen, en die gave hebben ze dit jaar het allerbest gekanaliseerd in een zes uur durende set op Red Light Radio. De set is de complete nachtmerrie – of de natte droom? – van een track id-nerd en reist van zaligmakende Balearic naar sleazy disco en alles ertussenin. –David Garber

Beide leden van DBM – Deadboy en Murlo – zijn top-dj's, maar je merkt aan alles dat ze elkaar altijd weten uit te dagen om nog harder te gaan en dieper te kijken, zowel qua tempo als plaatkeuze. Dat blijkt ook maar weer bij deze gezamenlijke sessie voor Rinse FM. Ze serveren twee uur aan UK garage, met breaks die over de kop gaan en speelse flarden van vocals. Vooral dat piepkorte fragment Young Thug als voorbode voor een genadeloze baslijn is slim gevonden. Je vindt nergens anders een betere viering van het verleden en heden van UK Garage. —Ezra Marcus

Het lukt me maar niet om er de vinger op te leggen wat zowel Beautiful Swimmers als Pender Street Steppers zulke verleidelijke selectors maakt. Er zit een zeker enthousiasme in alles wat ze draaien, van de funk van Toney Lee tot Mark Seven. Soms lijkt het wel alsof ze disco en house draaien in een onderwaterwereld, of een denkbeeldige FM-radiozender uit Miami in de jaren tachtig kanaliseren. Wat het ook is, hoe ze het ook flikken en waar ze die tracks toch vinden, er is geen grotere traktatie dan luisteren hoe twee onaantastbare duo's vier uur lang met elkaar sparren. Alle lof voor Dekmantel, aangezien ze de supergroep-set van het jaar hebben gefaciliteerd. —Angus Harrison

Als onderdeel van het New Yorkse collectief #KUNQ neemt Shyboi het graag op zich om de dansvloer in de war te brengen. Guzzum Power is een rauwe, bijna gewelddadige mix met een hele berg aan clubrammers die de grenzen van genres oprekt, met tussendoor gillende feedback en schrijnende vocale intermezzo's. Zie de mix als catharsis, een manier om het verleden te verwerken en je op een betere toekomst te richten. —Jesse Weiss

De mix van Objekt voor de Kern-serie van Tresor voelt als een keerpunt in zijn carrière: hij is altijd al een speelse dj geweest die zijn genre beschreef als "proto-minimal wankstep, gondola, shithouse". Maar die aversie voor al te serieus geneuzel is juist de reden dat je hem serieus moet nemen. Objekt is in de eerste plaats een uitzonderlijke dj, die in staat is om met zijn mixes grenzen oprekt en in onontgonnen gebieden weet te geraken. In deze mix weet hij overgangen te creëren die logisch en wiskundig onmogelijk lijken, en hij is ondertussen helemaal niet bang om gigantische verschuivingen in klank te bewerkstelligen. Kern Vol. 3 daagt ons uit in wat we eigenlijk willen en verwachten van onze favoriete dj's. –Angus Harrison

Amy Becker is een genadeloze mixer en Radar Radio-host uit Londen die voor FADER haar platenkast omkeert met alles van vogue tot drill, van dancehall tot grime, van R&B tot house, in vijftig adembenemende minuten. Je gelooft gewoon niet hoe ze tracks aan elkaar weet te lijmen. Becker is een ster in wording, en dit is een verdomd indrukwekkende troef. —Josh Baines

De DJ-Kicks van Moodymann is een aardig historisch moment in het canon van elektronische muziek. Het is namelijk de allereerste keer dat Moodymann een commerciële compilatie van andermans tracks uitbrengt. En wat een verrukkelijke selectie is het. Hij zigzagt van links naar rechts, van broeierige house naar zijdezachte blues en bruisende hiphop. Wat de gemene deler is van de dertig tracks? Een zekere lichamelijkheid. Van Solomuns grootse remix van Noir & Haze tot de pijnlijke melancholie van José Gonzalez en van de trillende stem van Andreya Triana tot de zwalkende producties van Flying Lotus, je kunt niet anders dan de muziek voelen. —Anna Codrea-Rado

De opening van deze mix weet 2016 beter te samenvatten dan je met een miljoen woorden zou kunnen: een lange verdraaide gil, uitgerekt met smurfenstemmetjes en bas die je ingewanden binnenstebuiten doet keren. En zoals dit jaar maar voortsleepte met gestorven helden, politieke teleurstellingen en nachtmerries, sleept de mix maar voort en voort, veel langer dan je denkt en veel langer dan een mens zo'n schreeuw kan produceren. In werkelijkheid is de schreeuw van een hardcoreband uit de thuisstad van DJ Haram: SOUL GLO. Je kunt je niet meer voorstellen dat het een vocaal is uit een liedje, maar de meedogenloosheid van die schreeuw zet de toon voor de mix, waarmee ze geografisch dicht bij huis blijft: het is clubmuziek uit Baltimore en Jersey en experimentele muziek uit New York, met bottenverbrijzelende percussie, grootse drops en digitale luchtalarmen die klinken alsof ze klaar zijn om de wereld te veroveren. En dat gaat DJ Haram zeker doen. —Emilie Friedlander

Al bij de aanvang van deze mix verkondigt Teki Latex dat hij de "king of blends" is. In twee uur horen we hoe de baas van Sound Pellegrino zichzelf inderdaad telkens weet te overtreffen, met hulp van Gwen Stefani, Skepta en DJ Q. Hij is een van de technisch meest begaafde selectors die er op deze aardbol rondlopen, en leidt ons in deze mix door wat hij "het radiostation dat non-stop uitzendt in mijn hoofd" noemt. Hij durft weliswaar toe te geven aan een gezonde portie nostalgie, maar hij heeft ook een uitstekend oor voor melodie waarmee hij de polyritmes van hedendaagse clubmuziek weet te verbinden. Deze mix is puur plezier. –Josh Baines

Ergens in de toekomst, als de oceaan grote gedeeltes van de aardbol heeft verzwolgen en festivals alleen nog maar op eilanden plaatsvinden, zullen geschiedkundigen waarschijnlijk terugkijken op deze set van Mike Servito en Black Madonna als een belangrijk stukje muziekgeschiedenis. De doorrazende marathonset op het San Francisco-undergroundfeestje As You Like It kwam op precies het juiste moment: beide artiesten waren al bezig aan een razendsnelle klim richting het underground-sterrendom, en de set was een van de meest glorieuze, spontane en eerlijke gebeurtenissen die ooit op een dansvloer plaatsvond.

Maar het is boven alles ook een masterclass in muzikale flair van hun beide thuishavens: Chicago en Detroit. Of ze nou zieltjes winnen in Brooklyn of op Dekmantel, ze zijn een duo dat dance beter doet klinken dan ooit. Soms zijn dj-sets meer dan simpelweg een goede avond uit: ze maken deel uit van geschiedenis. –David Garber