Amaze is een nachtclub zonder feestje

ID&T, het bedrijf achter iconische feesten als Thunderdome en Mysteryland, bestaat dertig jaar en opent om dat te vieren een ‘experience’, getiteld AMAZE, in de legendarische raveloods Warehouse Elementenstraat. Zelf noemen ze het “een prikkelende audiovisuele reis door zeven belevingswerelden van in totaal drieduizend vierkante meter, gevuld met de nieuwste en meest geavanceerde showtechniek.” Dat klinkt spectaculair, maar ook een beetje abstract. Daarom besluit ik zelf maar even langs te gaan. Nu festivals en feesten alweer bijna twee jaar lang verboden zijn, heb ik best wel eens zin om wat showtechniek van dichtbij te bekijken. Hopelijk kan AMAZE de ervaring van een goede party evenaren. 

AMAZE lijkt zowel te staan voor amaze als a maze (een doolhof). Ik word welkom geheten in dit wonderlijke labyrint door een Engelstalige performer, die een soort van gastvrije robot speelt. Ik heb een festivalmuntje gekregen dat ik in een vaas moet doen, en ik word om onduidelijke redenen gescand voordat ik naar binnen mag. Ik doorloop dit proces samen met Shannon, die voor The Media Nanny de PR doet van ID&T. De robot verklaart ons een “temporary tribe”. Gezellig. Binnenin het doolhof moeten we ons overgeven aan een zwoele stem die tot ons zal spreken via een intercom, en we moeten de oranje lichten volgen. Tot zover de instructies. 

We betreden het doolhof via een brug over een meer van rookmachinerook en lichtflitsen. Tijdens een lasershow worden er allerlei geometrische vormen op ons afgevuurd, van die vormen die je vaak ziet als tatoeages op de armen van yogameisjes van een jaar of 35. Er is een gigantische ruimte vol ronddraaiende discolampen die je zelf kan bedienen op de klassieke ramritmes van Plastikman en Human Resource. Dat gaat niet geheel vlekkeloos: al snel lijken de triggerpads waar ik enthousiast op heb staan inbeuken niet meer te reageren. Ik ben bang dat ik het gesloopt heb, maar dan zegt de alomtegenwoordige stem: “Now, take a step back and enjoy the show.” Het lampenalgoritme neemt het van me over en geeft een spectaculaire lichtshow. Alsof AMAZE mij wil vertellen: laat u het maar rustig over aan de professionals. 

In het gangenstelsel dat volgt hangen lachspiegels. Behalve mijn verbogen reflectie zie ik een gigantische spookachtige hologram van mijn eigen hoofd verschijnen. Net als tijdens een goede clubnacht weet ik niet meer wie ik ben en waar ik ben. Ik krijg, waarschijnlijk uit een soort pavlov-reactie op de lasers en de rookmachines, de behoefte om PR-vrouw Shannon te vertellen hoe erg ik het waardeer dat we samen deze meeslepende ervaring mogen meemaken. Maar voordat ik dat kan doen, komen we een nieuwe robot-acteur tegen. Hij scant ons, waardoor ik even wakker word uit mijn door optische illusies opgewekte trance. Na een jaar waarin een besmettelijke virusziekte werd bestreden met tests en temperatuurmetingen geeft deze handeling, ondanks de buitenissige outfit van de acteur, een gevoel van controle. De robot kondigt aan dat de experience vanaf hier “free flow” is, wat betekent dat we zelf een beetje mogen rondscharrelen in een speeltuin met interactieve digitale kunst, zoals een schommel in een steeds veranderend toverbos. Tot slot betreden we de grote zaal van Warehouse Elementenstraat. 

Het voelt vreemd, zo’n lege club. Alle ingrediënten voor een dancefeest zijn aanwezig: hoogwaardige lichteffecten, computerrenders op gigantische hd-schermen en diepe pompende vierkwartsmaten. Ik heb nooddeuren opengeduwd zoals je dat in de club ook kan doen, plastic muntjes ingewisseld en rookmachinerook ingeademd. Er zijn alleen geen andere clubgangers. Shannon en ik delen de betonnen vlakte slechts met een stelletje zitzakken. Het voelt ergens goed om weer eens sip op een lege dansvloer te staan, maar ik mis ook het feest dat daar normaal gesproken aan vooraf gaat. De confettiruimte waarmee de belevenis wordt afgesloten kan dat desolate gevoel niet verdrijven. 

Wat was dit nou? De danceversie van een spookhuis op de kermis, een Instagram-museum, een showroom voor licht- en geluidstechniek? Misschien was het wel al deze dingen tegelijkertijd, blijkt als ik met de stroboscopen nog op mijn netvlies plaatsneem naast Irfan van Ewijk en Rosanne Janmaat. Van Ewijk is één van de oprichters van ID&T en Janmaat de Chief Operating Officer. 

Van Ewijk vertelt hoe zij al hun feestervaring in deze experience gestoken hebben. “Normaal gesproken zijn er op een evenement allerlei trucjes om de aandacht vast te houden,” vertelt hij. “We zetten bijvoorbeeld het volume altijd geleidelijk aan wat harder. Ongemerkt beïnvloed je de sfeer. Wat je net hebt ervaren is gemaakt met de kennis van onze technici en muzikanten: mensen die weten hoe het brein werkt als het licht rood of groen wordt of als je de muziek verandert. Wij doen dit al dertig jaar, dat is geen bullshit of een PR-praatje. Die spiegelkamer is bijvoorbeeld gemaakt door Eboman, die beeld maakt met interactieve sensoren. Vijfentwintig jaar geleden was hij de enige die dat deed.” 

Ik kan me niet aan het idee kan onttrekken dat deze attractie geboren is uit de frustratie dat deze technologie op dit moment niet kan worden ingezet voor een enorm dancefeest. Maar volgens Janmaat droomden ze al voor de pandemie van iets als AMAZE. “Door corona is dit in snel tempo tot stand gekomen.” Ze zegt dat de oprichters met het bedrijf mee zijn gegroeid, iets dat Van Ewijk bevestigt. “Als je het bandje terugspoelt: dertig jaar geleden moest elk weekend helemaal kapot. Zaterdagavond om zes uur beginnen, zondagochtend om negen uur klaar. Hoe langer, hoe beter. Inmiddels zie je dat het hele festivallandschap, niet alleen wij, ouder is geworden. Het publiek heeft zoiets van: als ik nog wat aan mijn weekend kan hebben, is dat mooi meegenomen.” AMAZE kan je ook op woensdagmiddag met je kinderen bezoeken, zegt Janmaat. “Of vrijdag, na het werk. Drankje doen, hierheen.” Voor nu kun je met een groepje een timeslot reserveren, en in totaal mogen er voorlopig veertig mensen tegelijk in de experience rondlopen. Maar als de coronamaatregelen worden opgeheven, zijn er wel degelijk mogelijkheden voor flink ontsporende massafestijnen. Het pand aan de Elementenstraat heeft een 24-uursvergunning, en er geldt geen geluidslimiet. Zo gauw het weer kan willen ze dan ook een dj neerzetten in de grote zaal, vertelt Janmaat. Van Ewijk: “Ik kan niet wachten.” 

Voor mij geldt eerlijk gezegd hetzelfde. AMAZE is er vooralsnog niet in geslaagd mijn feestdrang te bevredigen. ID&T laat op deze manier zien dat ze inderdaad alles in huis hebben om een goede nacht raven te faciliteren. Een doolhof vol lasers en spiegels zou daar een mooie aanvulling op kunnen vormen, maar nu maakt AMAZE vooral pijnlijk duidelijk dat dit soort nachten op dit moment niet mogelijk zijn in Nederland.